وقتی برای تصویربرداری از صحنه‌ای برنامه ریزی می‌کنید ، نه تنها هرنمای اصلی ،بلکه تمامی نماهای قبل و بعد را ،بایستی مورد توجه قرار بدهید. آماده سازی لنز برای تصویربرداری با استفاده از یک لنز عادی یا نرمال ،با زاویه‌ای در حدود 20 تا 27 درجه برای ایجاد نمای دلخواه ، فاصله دوربین تا سوژه را تنظیم کنید. البته می‌توانید براحتی زاویه لنز را تغییر دهید. باید بدانید که عوض کردن زاویه لنز زوم و گزینش زاویه‌ای دیگر ،عمق میدان تصویر را اغراق‌آمیز ،یا متراکم ، نشان خواهد داد. ( هرچند تغییرات جزئی برای محدودتر کردن یا آزادتر نشان دادن قاب تصویر ، اهمیتی ندارد ) ارتفاع دوربین را متناسب با وضعیت نما انتخاب کنید: - نقطه دید از بالا ،از قدرت و اهمیت سوژه می‌کاهد و فضای بیشتری از کف صحنه و فواصل میانی را آشکار می‌سازد. - نقطه دید از پایین عکس عمل قبلی را انجام می‌دهد . سوژه‌های جلو صحنه برجسته‌تر می‌شوند، درحالی که فواصل میانی فشرده‌تر خلاصه‌تر به نظر می‌رسند. قاب‌بندی تصویر را طوری تنظیم کنید که موثرترین ترکیب ممکن به دست آید و اطمینان یابید که فضای بالای سر(headroom) مناسب است. تغییر دادن نقطه دید وقتی نماها )) را یکی پس از دیگری ضبط می‌کنید ، می‌توانید برای دستیابی به نتیجه بهتر ،در صورت هر نما را کمی تغییر دهید ودر حقیقت به اصطلاح کمی تقلب کنید ! اما ممکن است تنظیم مجدد و بازسازی هر نما ،بدون توجه به طراحی شیوه های تولیدبرنامه‌ریزیهای آغازین)) ،ممکن است تداوم تصویری را با نماهای قبلی به هم بریزد. وقتی دوربین را از یک نقطه به نقطه دید دیگری حرکت می‌دهید مشکلی پیش نمی‌آید . مشکل زمانی است که به تصویر دوربینی با نقطه دید دیگر برش دهید. اگر تصویر دوربین بعدی راکه به تصویر قبلی برش داده‌اید حساب شده تنظیم نکرده باشید ،با اشکالاتی مواجه خواهید شد و شاید پرش نامناسبی در نقطه تدوین به وجود آید. برای آنکه این طور نشود می‌توانید: - از نقطه دیدهای یکسان و برابر استفاده کنید . سوژ ه‌ها را در موقعیتی قرار دهید که از چند جهت خوب و مناسب به نظر برسند. - با تغییر نما ،محل استقرار مجریان را دوباره تنظیم نمایید. برای مثال وقتی علامت حرکت برای یک بازیگر)) ،جمله :"بیایید تو" است ،که پس از ادای این جمله نیز بازیگرتان به سوی در برمی‌گردد ، شما می‌توانید بااین جمله و حرکت بازیگر ،به تصویر دوربین بعدی برش دهیدو بازیگر دوم را وارد قاب کنید . اگر این کار با دقت و هنرمندی انجام گیرد ، حتی اگر نماها در زمانها و مکانهای مختلف گرفته شده باشند ،به نظر دنباله‌دار خواهند آمد وبراحتی به یکدیگر پیوند خواهند خورد. مثلا تصویر شخصی را در داخل یک پنجره به تصویر شخصی که در خیابان به بالا نگاه می‌کند برش می‌دهیم ، و با این کار رابطه‌ای را میان این دو ایجاد می‌کنیم که از نظرمکانی این رابطه وجود ندارد.
تداوم نماها دراینجا به جای برش‌دادن به نقطه دیدهای ساکن ،دوربین را درصحنه حرکت می‌دهیم . این کار نه تنها به بیننده حس قوی شریک شدن در ماجرای صحنه را می‌دهد ،بلکه درک واندیشه روشنتری از موقعیت صحنه را ارائه می‌نماید و بهتر از برش دادن تصاویر به یکدیگر عمل می‌کند . هرچند باید اشاره کنیم که اجرای این حرکت ،نیاز به مهارت و کنترل دقیق دارد. حرکت آهسته دوربین درایجاد هیجان ،حالت انتظار ،یا نمایش موقعیتهای جدی و سنگین بسیار موثر است. شرح تصویر دراین صحنه ،برش دادن تصاویر به یکدیگر ، حالت جدی و سنگین حاضر را از بین می‌برد ؛ درحالی که شما خواهان نمایش دادن واکنشهای گوناگون وخلق جذابیت تصویری مداوم هستید . این چرخش دوربین و گسترش آهسته نما ،لحظات ساده و بی‌پیرایه ،و درعین حال پرتحرک و پویایی را از صحنه به نمایش می‌گذارد. تنوع تصویری درتلویزیون تغییر نما حرکت بازیگر تغییر نما دوربین و تدوین در هنگام ضبط تصویربرداری از سوژه درحال حرکت
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
