حضرت امام رضا علیه السلام از پدرانش نقل می کند که خداوند در یک
حدیث قدسی می‌فرماید:« من خدا هستم و جز من معبودی نیست. با قدرتم خلایق را آفریدم و از میان آنان هر کس را که خواستم به پیامبری برگزیدم و از میان همه آنان
محمد را دوست و محبوب و برگزیده ام انتخاب کردم و او را به سوی آفریدگانم فرستادم؛
علی را برایش برگزیدم و او را برادر و وصی و وزیرش قرار دادم تا پس از او رسالتش را ابلاغ کند و جانشین من بر بندگانم باشد، کتاب مرا برای آنها تبیین کند و در میان آنان به حکم من رفتار کند؛ او را نشانه هدایت از گمراهی قرار دادم؛ علی را در ِ خودم قرار دادم تا از آن دَر به من برسند؛ او را خانه خودم قرار دادم، خانه ای که هر کس در آن داخل شود، از آتش من در امان است؛ او را دژ محکم خویش قرار دادم تا هر کس به آن پناه برد، از ناخوشایندی‌ها و بدی‌های دنیا و آخرت مصون بماند؛ او را وجه خودم (
وجه الله ) قرار دادم تا هر کس به او متوجه شود، من از او رو بر نگردانم؛ و او را حجت خودم بر تمام آسمانیان و زمینیان قرار دادم.
کار هیچکس را جز با اقرار به ولایت او و نبوت فرستاده‌ام، محمد، نمی‌پذیرم. او دست گسترده من بر تمام بندگانم است و نعمتی است که بر هر یک از بندگانم که دوست داشته ام ارزانی کرده ام. هر کس از بندگانم که دوستش بدارم، ولایت و معرفت علی را به او می شناسانم و هر کس از بندگانم را که دوستش ندارم، او را از ولایت و معرفت علی منصرف می‌کنم.
سوگند به عزت و جلالم که هیچیک از بندگانم ولایت علی را نمی پذیرند مگر آنکه او را از آتش دور و به بهشت داخل می سازم، و هیچیک از بندگانم علی را دشمن نمی کنند و از ولایتش سر باز نمی زنند مگر اینکه او را دشمن می‌دارم و داخل دوزخش می‌کنم، و دوزخ بد جایگاه و فرجامی است.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 38، ص 98، حدیث 17 ------ امالی صدوق، عیون الاخبار
مراجعه شود به:
