در
زیارت جامعه کبیره، یکی از بهترین زیارت های ائمه هدی علیهم السلام، که از
حضرت هادی علیه السلام نقل شده است، بعد از بیان ده‌ها فضیلت و منقبت برای ائمه اطهار چنین می‌خوانیم: «
موالی لا احصی ثنائکم ولاابلغ من المدح کنهم و من الوصف قدرکم وانتم نور الاخیار و هداه الابرار و حجج الجبار بکم فتح الله و بکم یختم ... »
یعنی:« ای مولاهای من؛ من قدرت شمارش تمجید از شما را ندارم و هر قدر شما را بستایم هرگز نمی توانم به کنه اوصاف و کمالات شما راه یابم. آری در من این توان نیست که با توصیف شما به حقیقت قدر و مقام شما واقف شوم. شما نور بندگان خوب خدا و مایه هدایت نیکان و حجت های خداوند جبّارید. خداوند به وسیله شما فتح و نصر را شامل حال دیگران می کند و به وسیله شما درها را می بندد و ختم می‌کند...»
از این رو توان بیان و توصیف جایگاه حقیقی اولیای خدا از عهده دیگران خارج است و در این وادی، جز اظهار عجز، از هیچ‌کس کاری ساخته نیست.
اکنون از باب اینکه «
آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید » به بیان گوشه ای از بیانات ارائه شده درباره شخصیت والای
امام زین العابدین علیه السلام می‌پردازیم.
در این زمینه در محورهای زیر نکاتی ارائه می‌گردد:
منابع:
مراجعه شود به:
