فضل کاتب می گوید: « در خدمت امام (علیه السلام) بودم که نامه
ابومسلم برای
امام صادق علیه السلام آمد در این نامه ابومسلم امام را دعوت کرده بود که با امام بیعت کنند.
امام صادق به فرستاده ابو مسلم فرمود: « نامه تو پاسخ ندارد، از نزد ما خارج شو !» فضل می گوید: « ما شروع کردیم با یکدیگر به طور آهسته و سرّی سخن گفتن.
امام (علیه السلام) فرمود: « ای فضل! سرّی با هم چه می گویید؟ همانا خداوند به خاطر عجله بندگان عجله نمی کند! همانا از جای کندن کوه ها آسان تر از زوال حکومتی است که زمان آن نرسیده است. »
آن گاه امام (علیه السلام) به ترتیب هفت نفر از
خلفای عباسی را نام برد که به حکومت می رسند. به امام (علیه السلام) عرض کردم: « فدایت گردیم! نشانه میان من و تو برای قیام و نصیحت چیست؟»
امام (علیه السلام) فرمود: « از جای خود حرکت نکن ای فضل، تا
سفیانی خروج کند. هنگامی که سفیانی خروج کرد به سوی ما بشتابید. این جمله را امام (علیه السلام) سه مرتبه فرمود و آن از حتمیات است.»
منبع:
پاورقی بحارالانوار، ج 52، ص 266 --------- کافی
مراجعه شود به:
نشانه های ظهور امام مهدی علیه السلام - خروج سفیانی