پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مسیر بازگشت از
طائف برای تقسیم غنائم بسیار زیادی که در
جنگ حنین نصیب مسلمانان شده بود، به منطقه
جعرانه رفت.
غنائم عبارت بودند از 6 هزار اسیر، 24 هزار
شتر، بیش از 40 هزار
گوسفند و 852 کیلوگرم
نقره. پیامبر سیزده روز تمام در جعرانه توقف کرد، به تقسیم غنائم پرداخت و اسیران قبیله بنی سعد را که از بستگان رضاعیاش بودند آزاد نمود.
او هنگام تقسیم غنائم، کنار شتری ایستاد و مقداری از پشم کوهان آن را در دست گرفت و به مردم فرمود:
'من از تمام غنائم شما -حتی این پشم شتر- جز خمس (یک پنجم) حقی ندارم که همان را نیز به شما خواهم داد. بنابراین هر کس غنیمتی در دست دارد، حتی اگر نخ و سوزن باشد، همه را برگرداند تا عادلانه میان شما تقسیم کنم.'
آنگاه همه غنائم را میان مسلمانان تقسیم کرد و خمس آن را که مخصوص خودش بود به سران تازهمسلمان
قریش داد تا دلهای آنان بیشتر به اسلام جلب شود.
این برخورد پیامبر برای برخی از مسلمانان و بخصوص
انصار سنگین و غیرقابل قبول بود. به همین جهت عدهای از آنها به پیامبر اعتراض کردند. ولی پیامبر به شیوهی ظریف و مهربانانهای به انصار فرمود: آیا راضی نیستید که قریش شتر و گوسفند را به غنیمت ببرند و شما پیامبر را همراه ببرید؟
و به این ترتیب همهی انصار به گریه افتادند و از این شیوه تقسیم، اظهار رضایت و خرسندی کردند.
منابع:
- بحارالانوار، ج21، ص173
- مغازی واقدی، ج3، ص939