امام باقر علیه السلام فرمود:«وقتی حضرت مهدی علیه السلام از مکه وارد
مدینه شود، افراد
قریش مخفی می شوند.»
(این تفسیر سخن حضرت علی علیه السلام است که فرمود:« به خدا سوگند! قریش دوست دارد با تمام ثروت خود و تمام آنچه خورشید بر آن طلوع و غروب می کند، به امکانی دست یابد که به اندازه زمان سربریدن یک شتر، خود را مخفی کند.» )
آن گاه حضرت مهدی علیه السلام کاری می‌کند که قریش می‌گوید:« ما را به سوی این طاغی ببرید! به خدا سوگند، اگر او محمدی بود چنین نمی کرد، اگر علوی بود، چنین نمی کرد، اگر فاطمی بود، چنین نمی کرد!»
آن گاه بیرون می آیند و حضرت مهدی علیه السلام بر آنان پیروز می شود. جنگجویانشان را می کشد و زنان و فرزندانشان را اسیر می کند. آن گاه از مدینه خارج می شود.
منابع :
بحارالانوار ج 52 / 342، حدیث 91
مراجعه شود به:
حرکت امام مهدی علیه السلام به سوی مدینه
