ماهی جنگجوی سیامی (
Betta splendens) هم اکنون بعنوان عضوی از خانواده
Osphronemidae بشمار می آید. در گذشته این ماهی جزء خانواده
Anabantidae طبقه بندی می شد چرا که این ماهی اندام پیچ در پیچی دارد که مشخصه خاص این خانواده است. این اندام دقیقا پشت سر این جانور واقع شده و عبارت است از یک محفظه کوچک با چین های فراوان که از بافتی با رگهای خونی بسیار پوشیده شده است که تنفس هوای جوی را برای ماهی ممکن می سازد.
این عضو در آبهایی که
اکسیژن کمی دارند بسیار مفید است و این ماهی آنچنان به آن وابسته است که اگر یک ماهی جنگجوی سیامی نتواند خود را برای تنفس به سطح آب برساند، جان خود را از دست می دهد. ماهیهای نر آشیانه های حبابی کوچکی را برای نوزادان خود می سازند و آنها را بدون هیچ کمکی از جانب ماهی ماده پرورش می دهند. آنها سرسختانه از آشیانه های خود در مقابل ماهیهای نر دیگر دفاع می کنند.
رنگ طبیعی ماهی جنگجوی سیامی قهوه ای و سبز تیره است. در کشورهای آسیایی این ماهیها در ورزشهایی شبیه جنگ
خروسها بکار می رفتند ولی در این مسابقات از ماهیهای تهاجمی با باله کوتاه استفاده می شد. اما امروزه با کمک تخم کشی انتخابی ماهیهایی نر در رنگها و دم های مختلف دیده می شوند. ماهیهای جنگجوی سیامی بخاطر شکل دمهایشان پرورش داده می شوند. ترکیب دم این ماهی ها از دم پرده تا دمهای هلالی متغییر است ولی با این حال همچنان صفی از رنگهای شگفت انگیز را به نمایش می گذارند. مخطط، Camloodian پروانه ای و شکلاتی تنها نمومه های بسیار اندکی از این نوع تنوع می باشد. به همین دلیل این ماهی بسیار برای نگهداری در
اکواریوم مورد توجه قرار گرفته است. با این وجود این ماهیها بعنوان تهدیدی برای ماهیهای باله دار دراز به حساب می آیند.
رفتارهای غریزی و اکتسابی ماهی جنگجوی سیامی به تفضیل مورد مطالعه قرار گرفته است. واکنشهای تهاجمی این ماهی را می توان بوسیله بازتاب آن در آینه ای که بیرون از
آکواریوم قرار دارد، فراخواند. این روش فراخوانی واکنشی تهاجمی که هیچ گونه خطر فیزیکی برای ماهی در برندارد نظر بسیاری از کردار شناسان و روانشناسان تطبیقی را به خود جلب کرده است.
از دهه 1970 تحقیقاتب بر روی رفتار تهاجمی ماهیها انجام گرفته است، اگر چه میزان این مطالعات اخیرا کاهش یافته است و علت آنهم بخشی بخاطر راههای جدید مطالعه رفتارهای تهاجمی است که ریشه بیولوژی اجتماعی دارند و قسمتی هم بخاطر این است که معلوم شد حتی اگر هیچ صدمه ای به بافتهای بدن ماهی وارد نشود، استرسی ممکن است فراخوانی مککر و آنش های تهاجمی ممکن است باعث ایجاد استرس در ماهی شود. نتایج بسیار جالبی بدست آمد. مثلا ثابت شد که ارائه یک محرک، برای فراخوانی واکنشهای تهاجمی بعنوان محرک شرطی نشده در شرطی سازی کلاسیک و بعنوان یک تقویت کننده در شرطی شدن عامل، عمل می کند. اینطور به نظر می رسد که حمله به ماهیان دیگر برای این جاندار بعنوان پاداش به شمار می آید.