1- چند سال قبل از اعطای امتیاز دادرسی ، مسیو دمرگان، باستانشناس فرانسوی، مقاله ای در مجله معادن پاریس راجع به وجود نفت در غرب و جنوب غرب ایران نوشت . 2- مقاله مزبور را یک نفر ایرانی به نام کتاپچی خان که متصدی امور ادارة گمرک بود و از سرهندی در وموندولف وزیر مختار سابق انگلیس در ایران خواست چند تن از سرمایه داران انگلیسی را برای استخراج نف در ایران استخدام نماید. 3- سرهنری در موندولف در لندن با یک سرمایه دار به نام ویلیام ناکس دارسی آشنا شد و او را تشویق نمود که سرمایة خود را برای استخراج نفت ایران به کار اندازد. 4- دارسی تصمیم گرفت تعدادی زمین شناس مطلع و کارآزموده ای انتخاب و به ایران اعزام دارد تا دراین باره گزارشی جامع به او بدهد. 5- متخصصین پس از مطالعه در محل گزارش رضایت بخشی داده و گفتند کشف نفت در حوالی قصر شیرین و شوشتر بسیار محتمل و در نقاط دیگر هم امید بسیار می رود. 6- در سال 1901 قمری دارسی نماینده ای به نام ماریوت به همرات کتابچی به تهران اعزام کرد تا با دولت داخل مذاکره شده و امتیازی تحصیل نماید. 7- ماریوت سفارشنامه ای از سردرو موندولف وزیر مختار سابق انگلیس به سرآرتوهاردینگ که در آن موقع وزیر مختار انگلیس در تهران بود همراه داشت که همه نوع مساعدت را با او نماید. 8- ماریون و کتابچی پس از ورود به تهران پیشنهاد امتیاز استخراج نفت را به مظفرالدین شاه تسلیم نمودند. 9- چون مظفرالدین شاه در آن موقع کاملاً تحت نفت سیاست روس قرار گرفته بود، از قبول آن خوداری کرد. 10- در این زمان هاردینگ، وزیر مختار انگلیس دخالت کرد و به ملاقات امین السلطان صدراعظم رفت و از او تقاضای مساعدت نمود. 11- سرانجام با موافقت امین السلطان امتیاز نامه دارسی به امضاء شاه و مهر اتابک (امین السلطان) و میرزا نصیرالله خان مشیرالدوله و نظام الدین غفاری مهندس الممالک و در دفاتر دیوانی به ثبت رسید. |
|
1. مسئله نفت و کشف و استخراج آن : o امتیاز نفت به رویتر در ایران o جستجوی اولیه نفت در ایران o جلب توجه انگلیسی ها به نفت ایران o امتیاز دارسی در نفت ایران |
|