روزی
امیرالمؤمنین علی علیه السلام در
بصره بر فراز منبر فرمود:« ای مردم، پیش از آنکه مرا از دست بدهید از من سؤال کنید. من به راههای آسمانها از راههای زمین آگاهترم.»
از میان جمعیت، پیرمردی برخاست و پرسید:« در این لحظه
جبرئیل کجاست؟»
امام با گوشه چشم نگاهی به آسمان کرد و به سمت مشرق و سپس به مغرب نگریست. آنگاه متوجه شخص سؤال کننده شد و فرمود:« ای پیرمرد، تو خودت جبرئیل هستی.»
با این کلام، آن پیرمرد همچون پرنده ای از میان مردم پر کشید و رفت.
فریاد جمعیت حاضر بلند شد که همگی می‌گفتند:« گواهی می دهیم که تو جانشین بر حق
رسول خدا صلی الله علیه و آله هستی »
منبع:
- بحارالانوار، ج 39 ،ص 108، حدیث 13 --------- الفضائل
مراجعه شود به:
