وسایل برقی موتوردار خانگی عمدتاً برای نظافت و شستشو به کار می رفت. با شروع قرن جدید، مدل های بیشماری از
جاروهای دستی ابداع شد که از نظر اندازه و کارآیی بسیار متنوع بود. یکی از کارآمدترین آنها را
ملویل بیسل Melville R.Bissell در سال 1876 به ثبت رساند. بیشتر جاروها، خاکروبه را جمع نمی کردند بلکه صرفاً آنها را جابه جا می کردند اما طرح بیسل دارای برس هایی چرخان بود که روی استوانه ای قرار داشت. این استوانه درون جعبه چوبی چرخداری بود که خاکروبه درون آن جمع می شد.
موری اسپنگلر Murray Spangler این طرح اساسی، و مکنده ای برقی را با هم ترکیب کرد و آن را در سال 1908 به ثبت رساند. یکی از اقوام اسپنگلر به نام
ویلیام هوور سرمایه لازم برای تولید این ماشین را تامین کرد و نام خود را روی شرکت گذاشت. طرح اسپنگلر به یکی از انواع تثبیت شده جاروی برقی تبدیل شد. مدل های اولیه شرکت هوور کارآمد بودند اما از نظر ظاهر بیشتر به کارکرد عملی توجه شده بود و موتور آنها به طور عمودی از بدنه بیرون می زد.
با این حال در دهه 1930،
موتور از دید پنهان شد و وجودش فقط در برجستگی لفافهای معمول آن زمان مشخص بود. در طرح هایی که
دریفوس برای شرکت هوور در سال 1935 تهیه کرد، موتور در محفظه ای بیضی شکل جای داده شده بود که بالای پوشش نسبتاً خمیده برس قرار داشت . این طرح در مقایسه با طرح های برخی از رقبا و طرح های آزاد، بسیار ساده و بی پیرایه بود. عنصر فانتزی چنین طرح هایی وقتی با جاروبرقی مدل آلمانی سیلوا - فیکس Silva -Fix مقایسه شوند رنگ می بازد. بدنه این مدل از
پلاستیک بود که به شکل ماهی بزرگی
قالبگیری شده بود و دارای وسایلی بود که درون دهان آن جای می گرفت.
جاروبرقی تکامل یافته اسپنگلر اساساً از جرح و تعدیل شکل جارودستی موجود و بهره گیری از تکنولوژی جدید حاصل آمده بود . در نوع اساسی دیگری، همان اصول فنی به کار رفته بود اما هیچ شباهتی به مدل های قبلی نداشت و به شکلی کاملاً متفاوت ساخته شده بود. اینکه واقعاً چه کسی آن را ابداع کرده است مشخص نیست اما در سال 1915 شرکت سوئدی
الکترولوکس آن را کامل کرده به صورت یک استوانه افقی کم حجم همراه با شیلنگی قابل انعطاف که به دهانه آن متصل می شد به بازار عرضه کرد.
این وسیله می توانست علاوه بر کف پوش، هر نوع سطحی یا ماده ای را در هر ارتفاعی، مثل پرده و پارچه رومبلی تمیز کند. هنگامی که این جاروبرقی در سال 1924 در ایالات متحده عرضه شد آن چنان مورد توجه قرار گرفت که سازندگان جاروهای عمودی مجبور شدند به منظور رقابت، وسایل یدکی ای را که همان کارها را انجام می داد تولید کنند.