تداوم روابط نیز یکی دیگر از مشخصه هایی است که تعریف
گروه اجتماعی را باید بر آن استوار نمود چرا که این خصیصه نیز از جمله خصائصی است که گروه اجتماعی را از شبه گروه یا گروه اتفاقی متمایز میسازد, بدین معنی که در شبه گروهها نیز ارتباط متقابل اجتماعی بوجود میآید ولی تداوم چندانی ندارد.
در
انبوه خلق ارتباط متقابل اجتماعی آنچنان کوتاه و ناگهانی است که امکان شکل گیری مستمر کنش های متقابل اجتماعی وجود ندارد و یا در اجتماعی موقت و کوتاه تماشاگران یک فیلم سینمایی یا یک سخنرانی , مجالی برای ظهور کنش های متقابل اجتماعی و تعامل آنها باقی نمیماند.
داوطلبانی که برای شرکت در آزمون ورودی
دانشگاه چند ساعتی در محلی گرد میآیند و گاه در این مدت کم احساسات دوستانه و صمیمانهای نیز بین آنها بوجود میآید, تنها شبه گروهی را تشکیل میدهند زیرا پس از انجام امتحان ورودی جمع آنها از هم پاشیده گردیده و هریک را خود میگیرند و غالباً پس از جدا شدن از یکدیگر امکان ارتباط متقابل خود را نیز در آینده از دست میدهند.
ولی گروهی از همین افراد پس از موفقیت در آزمون ورودی ورود به دانشکده , به یگانگی عمیق و ارتباط متقابل پیوسته در روابط خود دست مییابند که در زبان
جامعه شناسی , اصطلاح روابط نخستین را بدان اطلاق مینمایند.