مقدمه
واژه تالوفیت از دو کلمه Thallus و hyta تشکیل می‌یابد که در منابع فارسی تحت عنوان تال داران یا ریشه داران آورده شده است. در
گیاهان تال‌‌دار پیکره گیاه در
ریشه و
ساقه و
برگ متمایز نشده است و
بافتهای آوندی وجود ندارد.
گامتها دارای
دیواره سلولی بوده و تخم تا زمانی که در داخل دستگاه زایشی ماده محصور است به جنین پرسلولی مبدل نمی‌گردد.
بسیاری از محققین با قرار دادن
جلبکها و
قارچها در یک گروه توافق ندارند. ولی در سالهای اخیر روابط فیلوژنیکی بین قارچها و جلبکها مشاهده شده است. فقدان
دستگاه فتوسنتز در قارچها امکان برخاستن جلبکها از قارچها را منتفی می‌سازد. ولی مواردی وجود دارد که نظریه اشتقاق قارچها از جلبکها را مستدل می‌سازد.
تاریخچه
دانشمندی به نام
اندلیچر در سال 1836 ، قارچها ، جلبکها و
گلسنگها را در یک گروه گیاهی به نام تالوفیتها قرار داد. در سال 1886 دانشمندی به نام
ایشلر تمام عالم گیاهی را در چهار شاخه
بریوفیتها (هپاتیکها و خزه‌ها) ، تالوفیتها (قارچها ، جلبکها ،گلسنگها) ،
پتریدیوفیتها ،
اسپرماتوفیتها قرار داد.
شواهد فیلوژنیکی دال بر اشتقاق قارچها از جلبکها
- شباهت ساختمانی و طرز عمل بین قارچهای ساده و جلبکهایی متعلق به گزانتوفیتها ، پیروفیتها و اوگلنوفیتها.
- داشتن دو تاژه با طول نامساوی در بعضی از قارچها و گزانتوفیتها.
- شباهت شیمیایی دیواره سلولی در قارچها و برخی جلبکها.
- داشتن یک تاژه شلاقی و غشای هسته‌ای در قارچها و جلبکهایی از اوگلنوفیتها که در جریان تقسیم میتوز ناپدید می‌شود.
طبقه بندی تالوفیتها
- تالوفیتهای کلروفیل‌دار (شامل جلبکها در 10 شاخه).
- تالوفیتهای بدون کلروفیل (شامل شیزوفیتها و مایکوتا).
- گلسنگها (شامل قارچ + جلبک).
شیزوفیتها
شیزوفیتها غالبا تک سلولی و
پروکاریوت هستند و با تقسیم سلولی تکثیر می‌یابند و شامل سه دسته ائوباکتریها ، اکتینومیستها و وایرالها است. ائوباکتریالها که به نام باکتریهای حقیقی نیز نامیده می‌شوند شامل گروهی هستند که عده‌ای از آنها اتونروف می‌باشند که حدود 1300 گونه را شامل می‌شوند. اکتینومیتها از رشته‌های منشعب طویلی تشکیل می‌یابند که تکثیر در آنها از طریق
تقسیم سلولی و یا با تشکیل کنیدی انجام می‌گیرد و حدود 200 گونه را شامل می‌شوند. وایرلها برای سهولت مطالعه در گروه شیزوفیتها قرار داده شده‌اند.
مایکوتا
این واژه متشکل از دو کلمه Mykos و ota تشکیل شده است و شامل دو گروه میکسومایکوتینا و یومایکوتینا می‌باشد. میکسومایکوتینا شامل میکسومیتها یا قارچهای مخاطی که 450 گونه را شامل می‌شود، است. پیکره موجود زنده از توده برهنه‌ای از پروتوپلاسم سلولی تشکیل می‌یابد. اسپورها معمولا در داخل اسپرونژا تشکیل می‌گردند. اسپورها به هنگام تنش تشکیل هیف نمی‌دهند.
یومایکوتینا
این گروه شامل 4 دسته
فیکومسیتها ،
آسکومیستها ،
بازیدیومسیتها و
دترومسیتها می‌باشد که فیکومسیتها یا قارچهای جلبکی 114 هزار گونه را شامل می‌شوند و معمولا ریسه‌های رویشی بدون دیواره عرضی دارند. آسکومیتها یا قارچهای آسک دار با 15500 گونه و ریسه‌های دارای دیواره عرضی‌اند. در این قارچها آسکاسپور تشکیل می‌گردد. بازیدیومیتها یا قارچهای بازیدی دار با 15000 گونه و ریسه‌های دارای دیواره عرضی‌اند. در این قارچها بازیدیواسپور تشکیل می‌گردد. دترومیتها یا قارچهای ناقص دارای 15000 گونه هستند. در این قارچها تولید مثل جنبی شناخته نشده است.
گلسنگها
مجموعه‌های همزیستی از
جلبک و
قارچ می‌باشد.
جلبک
جلبکها ساده‌ترین موجودات واجد
کلروفیل هستند. سه تفاوت عمده بین جلبکها و گیاهان عالی وجود دارد. اولا جلبکها فاقد
ریشه ،
ساقه و
برگ هستند، ثانیا در اطراف اندامها یا ساختارهای زایشی جلبکها یاخته‌های محافظ وجود ندارد، ثالثا جنین در جلبکها دیده نمی‌شود. در طبیعت جلبکها در محیطهای گوناگون یافت می‌شوند. آب محیطی است که بیشترین جلبکها را در خود جای داده است.
در سطح خاکهای مرطوب نیز تعداد بسیار زیادی جلبک یافت می‌شود. بخشهای هوایی درختان و همچنین سنگها و صخره‌ها محلهای دیگری هستند که جلبکها می‌توانند بر روی آنها رشد کنند. بعضی از جلبکها می‌توانند در محیطهای غیر معمولی ، مثل دریاچه‌های نمک ، چشمه‌های آب گرم و یخچالهای طبیعی و حتی در درون بدن و بافتهای موجودات زنده زیست کنند.
مباحث مرتبط با عنوان
