قانون اجازه تاسیس بانک ملی ایران در 14 اردیبهشت 1306 به وسیله
مجلس شورای ملی تصویب شد . براساس این قانون دولت مکلف شد که بانکی به نام بانک ملی ایران تاسیس کند . سرمایه بانک 15 میلیون ریال در نظر گرفته شد . در سال 1307 بانک ملی ایران با سرمایه 20 میلیون ریال تاسیس شد و علاوه بر مسئولیت نگاهداری حسابهای دولت ، حق انتشار اسکناس نیز در سال 1311 به این
بانک واگذار شد .
بانک ملی ایران از همان ابتدای تاسیس شکل
شرکت سهامی را داشت و
سرمایه اولیه آن یعنی 20 میلیون ریال به بیست هزار سهم هزار ریالی ( 13500 سهم با نام و 6500 سهم بی نام ) تقسیم شده بود . اما در سال 1317 انتقال سهام بانک به غیر دولت ممنوع شد . سرمایه بانک در سال 1314 به 300 میلیون ریال و در سال 1331 به 2 میلیارد ریال افزایش یافت . بانک ملی با توجه به محدودیت های نظام بانکی تا پیش از سال 1335 کلیه وظایف بانک مرکزی در
اقتصاد را نیز به عهده داشت . پس از تاسیس
بانک مرکزی ایران وظایف مزبور به این بانک واگذار گردید .