در دوران کودکی
حسن و
حسین،
پیامبر اسلام با آنان بازی می کرد. یکی از این بازیها این بود که دست آنها را میگرفت و میفرمود:« حُزقه، حُزٌقه، ترقٌ عین بقٌه »؛ (ای کودکی که گامهای کوچکی بر میداری، ای کسی که چشمان کوچکی داری، بالا بیا.)
و آنها پاهای خود را روی پاهای پیامبر میگذاشتند و بالا می آمدند تا قدمهایشان به سینه پیامبر میرسید.
حسنین کوچک بودند و با هم کشتی میگرفتند. پیامبر خدا حسن را تشویق مینمود. حسن با تشویق پیامبر قوت می گرفت و نزدیک بود که بر حسین چیره شود اما حسین هم مقاومت میکرد.
فاطمه سلام الله علیها به پیامبر عرض کرد:« آیا بزرگتر را بر کوچک تر تشویق میکنید؟»
پیامبر فرمود:« ای فاطمه، هرگاه حسن را تشویق میکنم،
جبرئیل و میکائیل* حسین را تشویق میکنند. برای همین است که هر دو پایداری نمودهاند و قدرتشان با هم مساوی است. در آن هنگام که من حسن را تشویق می کند و جبرئیل حسین را، اگر بخواهند زمین را با کوهها و دریاها و هر چه در آن است، حمل کنند، برایشان سبکتر از تار مویی بر بدن آنهاست. این دو روشنی چشم مناند و تکیه گاه و پشتوانه من. این دو
سرور جوانان اهل بهشت هستند؛ پدر آنان بهتر از خودشان و جدشان، رسول الله، بهتر از همه آنان است.»
- میکائیل یکی از چهار فرشته مقرب خداست که مأمور روزی رساندن به مخلوقات است .
منابع: بحار الانوار، ج 39، ص 107.
مراجعه شود به:
نسل پیامبر اکرم از سیب بهشتی
سخن پیامبر اکرم درباره دوستداران امام حسین علیه السلام
ثواب زیارت امام حسین علیه السلام از زبان پیامبر اکرم
محبت پیامبر به حسنین علیهماالسلام
نقش بازی در تربیت فرزند
معرفی حسین به مردم از نظر دودمان و فضیلت
منزلت خانوادگی امام حسین علیه السلام
افتخار جبرئیل بر فرشتگان
زیبائی و شباهت امام حسین علیه السلام به پیامبر خدا
زهد در دوران زندگی