در میان لشگر اسلام هنگام حرکت به سوی تبوک، چهره های گوناگونی به چشم میخورد که نشانگر اوج ایمان، تعهد و وفاداری برخی از آنها و نفاق، دنیاپرستی و پیمانشکنی برخی دیگر از آنهاست.
مالک بن قیس (ابوخیثمه) از نمونههای گروه اول است. او پس از بازگشت از مسافرت، هنگام ورود به
مدینه متوجه شد
پیامبر در اوج گرما به سوی تبوک حرکت کرده است. مالک باغ باصفایی داشت و همسرش نیز همه گونه شرایط آسایش را برایش تدارک دیده بود، اما حاضر نشد در مدینه بماند؛ و با توشهای مختصر، خودش را به لشگر اسلام رساند و نام نیک و سعادت راستین را برای خود تدارک دید.
عبدالله بن ابی دقیقا برعکس مالک بن قیس است و در گروه دوم جای دارد. او با اینکه خود را آمادهی همراهی با پیامبر کرده بود، ولی همراه با هوادارانش از لشگر اسلام جدا شد و به
مدینه برگشت، به این امید که در غیبت پیامبر بتواند علیه حکومت اسلامی، توطئه و اغتشاش ایجاد کند.
منابع:
مراجعه شود به:
