پیروان مکتب مادی انسانی- یعنی آن مکتبی که انسان را مادی محض می‌‌داند- در مورد انسان به روح و این جور مسائل معتقد نیستند .
از جمله این افرادنیچه است. نیچه یک فیلسوف مادی است در نتیجه‌گیریهاش هم در مورد انسان کاملاً براساس همین فلسفه خودش نتیجه‌گیری کرده است.
می‌گوید: آنچه را که به نام «اخلاق» می‌گویند همه را بر یزید دور. اگر تاکنون همه اخلاقیون دنیا آمده‌اند گفته‌اند که دنبال هوای نفس نروید من می‌گویم بروید، چرا نروید؟!
اگر همه اخلاقیون دنیا آمده‌اند گفته‌اند به کمک ضعیف نشتابید و به جنگ قوی که به ضعیف تجاوز می‌کند بشتابید من می‌گویم برعکس اگر ضعیفی را دیدید،شما هم حق او را پایمال کنید .
طبیعت همان طور که تاکنون سیر کرده همان درست است. یک عده ضعیف شده‌اند یک عده قوی، آنکه ضعیف شده به حکم طبیعت محکوم به فناست. به حکم اخلاق هم باید محکوم به فنا باشد. ترحم یعنی چه! ترحم ضعف است. ایثار یعنی چه؟ احمقی است.
این است که تمام ارزشهای انسانی را نفی کرده است. و به حق اگر ما در باب انسان،انسان را موجودی صددرصد مادی بدانیم راهی جز نفی کردن اینها نیست یعنی آنچه که ما به نام انسانیت و گرایشهای انسانی و مقدسات انسانی می‌نامیم، همه موهوم و بی‌اساس است.
از یکطرف ماترلیسیم انسانی قائل شدن و از طرف دیگر دم از انسانیت و ارزشهای انسانی زدن تناقض است و قابل توجیه نیست.
