«امّی» واژه ای است عربی که از ریشه « امّ » به معنی مادر، مشتق شده است. و برای آن سه معنی ذکر کرده اند:
الف: امی به معنی درس نخوانده.
ب: منسوب به امت، و به معنی کسی که از میان امت و توده مردم برخاسته باشد.
ج: منسوب به «ام القری»، و به کسی گفته می‌شود که در سرزمین
مکه متولد شده و از آنجا برخاسته باشد. این واژه معادل کلمه «مکی» است.
واژه « امّی » دو بار در قرآن (در آیه 157 و 158 سوره اعراف) لقب
پیامبر گرامی اسلام ذکر شده است:«
الذین یتبعون الرسول النبی الامی. . .» (آیه 157 ). «
. . . فامنوا بالله و رسول النبی الامی. . .» (آیه 158)
در اینکه امی در این دو آیه به چه معنی است میان مفسران اختلاف است و هر یک از احتمالات فوق وجود دارد.
برخی گفته‌اند نبی امی به این معنی است که پیامبر به مکتب نرفت و درس نخواند. دیگر اینکه پیامبر از میان توده مردم و نه از میان اشراف برخاست، و معنی سوم اینکه پیامبر از سرزمین مکه قیام کرد.
منابع:
تفسیر نمونه، ج 6، ص 396؛ قاموس قرآن، ج 1، ص 119؛ مجمع البیان، ج 4، ص 374
