امیرالمؤمنین علی علیه السلام که پرورش یافته مکتب
پیامبر اکرم صلی لله علیه و آله بود، در فضائل اخلاقی نیز پیرو اخلاق نیکوی پیامبر بود.
امام صادق علیه السلام از پدرش
حضرت باقر علیه السلام نقل می کند که حضرت علی علیه السلام با یک مرد ذمِّی (مسیحی یا یهودیانی که با رعایت تعهداتی در پناه حکومت اسلامی در امنیّت کامل زندگی کنند) همسفر شد. شخص ذمی از او پرسید:« ای بنده خدا، کجا می خواهی بروی؟»
امام پاسخ داد:« به کوفه می‌روم.»
پس از این که بخشی از راه را با هم سپری کردند، راه ذمّی از راه امام علی جدا شد، ولی امام هم به دنبال ذمّی رفت. ذمی به امام گفت:« مگر شما نمی خواستی به کوفه بروی؟»
امام فرمود:« آری.»
ذمی پرسید:« پس چرا راهت را تغییر دادی؟»
فرمود:« می دانم که مسیر کوفه مسیری نیست که با تو می آیم، ولی پیامبر ما دستور داده که هنگام جدا شدن از همسفرتان، قدری او را مشایعت و همراهی کنید.»
ذمّی پرسید:« آیا واقعاً اینگونه است که گفتی؟»
فرمود:« آری.»
ذمی گفت:« هر کس از پیامبر شما پیروی کرده، به خاطر رفتار کریمانه اوست. من نیز تو را گواه می گیرم که به دین تو ایمان آوردم.»
آن‌گاه مسلمان شد و همراه علی بازگشت.
منابع:
- بحارالانوار، ج 41، ص 53، حدیث 5 ------ قریب الاسناد
مراجعه شود به:
