ادریس بن زیاد می گوید: من درباره ائمه معصومین علیهم السلام غلّو می‌کردم تا این که برای دیدار امام حسن عسگری علیه السلام به
سامرا رفتم. پیش از اینکه نزد او بروم، به حمام رفتم و از شدت خستگی خوابم برد تا این که با تکان امام بیدار شدم و شروع کردم به بوسیدن پای مبارکش. اولین حرفی که امام علیه السلام فرمود، آیه 26 سوره انبیا بود:« فرشتگان پروردگار، بندگان بزرگواری هستند که هرگز قبل از سخن خداوند حرفی نمی‌زنند و تنها به فرمان او عمل می‌کنند.»
با شنیدن این آیه فهمیدم که در حق ائمه علیهم السلام اعتقاد درستی نداشته‌ام. به امام حسن عسگری علیه السلام عرض کردم:« ای مولای من! همین مقدار برای من کافی است. من تنها برای این آمده بودم که درباره‌ی مقامات شما سئوال کنم. حال دریافتم که شما بندگان بزرگوار و شایسته حق هستید.»
منابع: بحار الانوار، ج 50، ص 283، ح 60
مراجعه شود به:
طرح امام عسگری علیه السلام برای جلوگیری از انحراف عقیدتی
