در شب عاشورا
امام حسین علیه السلام پس از آن که دید اصحابش یک یک از او اعلام حمایت کردند، در حقشان دعای خیر کرد و جایگاه شان را در بهشت به آنان نشان داد. اصحاب امام، نعمتهای خود را در بهشت نگریستند و بر یقینشان افزوده شد.
از این رو در
روز عاشورا هنگامی که به جنگ دشمن رفتند و تیر و نیزه و شمشیر بر آنان فرود میآمد، دردی احساس نمیکردند و در شهادت بر همدیگر پیشی میگرفتند.
منابع:
- منتهی الامال: ج 1، ص 634 - علامه مجلسی.
مراجعه شود به: