عمرو بن سعید بن العاص که از جانب
یزید مامور بود
امام حسین علیه السلام را یا بکشد یا دستگیر کند و نزد او ببرد، روز هشتم
ذی حجه همراه چند نفر از افرادش به بهانه‌ی انجام مناسک حج به
مکه آمد. اما امام حسین علیه السلام هم که از نیت آنان آگاه شده بود، مناسک حج را به عمره مبدل کرد و پس از طواف و سعی بین
صفا و مروه، از
احرام درآمد و همان روز عازم
عراق شد.
پیش از خروج از مکه،
عبدالله بن زبیر آهسته چیزی به امام گفت. امام خطاب به مردم فرمود:« ابن زبیر می گوید کبوتری از کبوتران حرم باش! اما من دوست دارم به هنگام کشته شدن فاصله ای تا خانه خدا به اندازه درازی دستم باشد که آن نزد من بهتر است از این که مقدار یک وجب باشد! و در نزد من چنان است که اگر در « طف » کشته شوم بهتر از آن است که در حرم کشته شوم.»
قداست حرم خدا و شهر مکه و لزوم پرهیز از درگیری و خونریزی در آن از همین سخن امام حسین روشن می‌گردد.
و نیز در تاریخ آمده است: هنگامی که امام حسین علیه السلام عازم
کوفه شد، ابن زبیر به او گفت:« تو به سوی مردمی می‌روی که پدرت را کشتند و برادرت را خوار کردند.»
فرمود:«من اگر در هر جا کشته شوم، برایم خوشایندتر از این است که مرا در مکه بکشند و حرمت مکه به خاطر من شکسته شود.»
منابع:
- بحار الانوار، ج 44، ص 185- مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص52.
- منتهی الامال، ج 1، ص 599
- قصه کربلا، ص 141.
- منتهی الامال، ج 1، ص 592.
- محلی که حسین بن علی (علیه السلام) در آن شهید گردید.
- البدایه و النهایه، ج 8، ص 179.
مراجعه شود به:
