امام حسین علیه السلام و تفسیر آیه 60 سوره حج و آیه 28 سوره زخرف

ذلک و من عاقب بمثل ما عوقب به ثم بغی علیه لینصرنه الله.»
«(آری) چنین است. هر کس به همان مقدار که به او ستم شده به مجازات پردازد، سپس مورد تعدی قرار گیرد، البته خدا او را یاری خواهد کرد.»

علی‌بن ابراهیم در تفسیر آیه:
(آری) چنین است. هر کس به همان مقدار که به او ستم شده به مجازات پردازد، سپس مورد تعدی قرار گیرد، البته خدا او را یاری خواهد کرد.
می‌گوید:
او رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است که چون قریش از مکه او را بیرون کردند و از (بیم) آنان به سوی غار گریخت، به جستجویش پرداختند تا او را به قتل برسانند، پس خدا در جنگ بدر آنها را به سزای اعمالشان رساند، روزی که عتبه و شیبه و ولید و ابوجهل و حنظله بن ابی سفیان و دیگران کشته شدند.

چون رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله رحلت نمود، در مقام خونخواهی گذشتگان خود برآمدند، و از این روی بود که حسین و آل محمد علیهم‌السلام به ظلم و ستم کشته شدند.

«و جعلنا کلمه باقیه فی عقبه.»
و او آن را کلمه‌ای پاینده در نسلهای بعد از خود قرار داد.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فی حدیث:
و فینا نزلت هذه الایه: و جعلها کلمه باقیه فی عقبه، و الامامه فی عقب الحسین علیه‌السلام الی یوم القیامه.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حدیثی فرمودند:
و این آیه دربارة ما نازل شده است: و او آن را کلمه‌ای پاینده در نسلهای بعد از خود قرار داد، (یعنی) امامت در نسل حسین علیه‌السلام تاروز قیامت پاینده است.