وقتی
آدم به دلیل
ترک اولایش از بهشت رانده شد، سال‌های زیادی گریه کرد و از خدا خواست توبه‌اش را بپذیرد. تا سرانجام روزی همان‌طور که می‌گریست و به آسمان می‌نگریست، ناگهان با چشم باطن دید روی عرش الهی چنین نوشته شده: «
محمد،
علی،
فاطمه،
حسن،
حسین».
آن گاه فهمید اینها، هر که هستند، از مقربان درگاه الهی‌اند.
پس خدا را به حق ایشان قسم داد و در اینجا بود که توبه‌اش پذیرفته شد. به عقیده‌ی اکثر مفسّران
شیعه آیه‌ی زیر به همین ماجرا اشاره کرده است: « فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه» ( آدم از خدایش کلماتی را آموخت که باعث پذیرش توبه او گردید.) سوره بقره آیه 36
مراجعه شود به:
آیات قرآنی مربوط به امام حسن علیه السلام
