حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:
عده ای نزد پدرم
امام باقر علیه السلام رفتند و پرسیدند:«وظیفه‌ی
شیعه در برابر امام چیست؟»
امام باقر علیه السلام فرمود:«شما شیعیان وظایف زیادی در برابر امام دارید. هر گاه نزد او رفتید، او را احترام کنید و بزرگ بشمارید و هر چه فرمود اطاعت کنید. بر امام نیز واجب است که شما را هدایت فرماید. همه‌ی امامان نشانه‌ی مشترکی دارند و آن این است که به دلیل جلال و هیبت‌شان، هیچ‌کس نمی‌تواند در چشم آنان خیره شود.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز چنین بوده است.»
پرسیدند:« آیا امام، شیعیان خود را می‌شناسد؟»
فرمود:«بله. در همان نگاه اول.»
پرسیدند:«آیا ما شیعه شما هسیتم؟»
امام فرمود:«بله. همه شما شیعه من هستید.»
گفتند:«علامت آن را برای ما بگویید.»
امام فرمود:«آیا می‌خواهید نام خودتان و پدرانتان و قبایل‌تان را بگویم؟»
گفتند:«بله.»
امام یک‌به‌یک نام آنان، پدران و قبایلشان را ذکر کرد. سپس فرمود:« آیا می‌خواهید بگویم سؤال بعدی‌تان چیست؟ می‌خواهید
تفسیر این آیه را بپرسید:«
کشجره طیبه اصلها ثابت و فرعها فی السماء توتی اکلها کل حین باذن ربها» (سوره ابراهیم آیه 24)
گفتند:«بله.»
فرمود:«درختی که ریشه‌اش ثابت و شاخه‌هایش در آسمان است، ما
ائمه معصومین هستیم. ماییم که از علم خود، هر چه بخواهیم به هر کس از شیعیان خود عطا می کنیم.» سپس فرمود:«آیا قانع شدید یا بیشتر بگویم؟»
گفتند:«ما به کمتر از اینها نیز قانع بودیم.»
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 244، حدیث 32.
مراجعه شود به:
معجزات امام باقر علیه السلام
