برابر با
است.
همانطور که انتظار داریم، تغییرات آنتروپی یونها با توانایی یونها در مرتب نمودن مولکولهای آب مجاور خود در محلول مرتبط است. یونهای کوچک با
بار زیاد موجب القاء ساختار موضعی در آب مجاور میشوند و آنتروپی محلول در مقایسه با یونهای بزرگ و بار کم کاهش بیشتری مییابد. مقدار مطلق ، آنتروپی مولی جزئی قانون سوم
پروتون در آب با پیشنهاد مدلی برای ساختار القاء شده توسط آن حدس زده شده و ومقدار
مورد توافق است. مقدار منفی آب بدین معنی است که پروتون در حلال ایجاد نظم می نماید.
قانون حد دبای - هوکل (Debye - Huckel theory)
برد بلند و قدرت اثرات متقابل کولمبی بین یونها عامل اصلی دور شدن از حالت ایدهآل در محلولهای یونی بوده و از تمام عوامل دیگر دخیل در غیر ایده آل مهمتر است. این نکته ، اساس نظریه
دبای - هوکل در مورد یونی است که توسط
پتردبای و
اریک هوکل در 1923 ارئه گردید. چون یونها با بارهای مخالف همدیگر را جذب میکنند، کاتیونها و آنیونها بطور یکنواخت در محلول توزیع نمیشود: بلکه آنیونها بیشتر در نزدیکی کاتیونها یافت میشوند و بالعکس. کل محلول از نظر الکتریکی خنثی است، اما در نزدیکی هر یون معین یونهای مخالف اضافی ، یونهایی با بار مخالف وجود دارد.
در هر محدوده زمانی بطور متوسط یونهای مخالف بیشتر از یونهای همنوع از کنار یک یون و در تمام جهات میگذرد. این گردمه (Hazi) کروی حول یک یون دارای باری مساوی ولی با علامت مخالف بار یون مرکزی بوده و
جویونی نامیده میشود. انرژی و در نتیجه پتانسیل شیمیایی هر یون مرکزی در نتیجه اثر متقابل کولنی با جو یونیاش کاهش مییابد. این کاهش انرژی به صورت اختلاف بین تابع گیبس
G و مقدار ایده آل آن
ْG ظاهر میگردد و با
مشخص میشود.
این مدل ، منجر به این نتیجه میگردد که غلظتهای بسیار کم ضریب فعالیت با استفاده از
قانونه حد دبای - هوکل محاسبه میگردد.
که در آن Cْ 25 برای یک محلول آبی
میباشد. (بطور کلی A به نفوذ پذیری نسبی و دما بستگی دارد) و I قدرت یونی محلول است.
پیلهای الکتروشیمیایی
اکنون با اندازه گیریهای الکتریکی به بررسی واکنشها در محلول میپردازیم. دستگاه عمده برای این منظور
پیل الکتروشیمیایی است. این پیل از دو
الکترود تشکیل شده است، که عبارت است از هدایت کنندههای فلزی که داخل الکترولیت قرار دارد. یک الکترولیت ، هدایت کننده یونی است (که میتواند محلول ، مایع یا جامد باشد). یک الکترود و الکترولیت آن یک بخش الکترودی را تشکیل میدهد. دو
الکترود ممکن است در یک بخش باشد. چنانچه الکترولیتها مختلف باشد، دو بخش ممکن است در یک بخش باشد.
چنانچه الکترولیتها مختلف باشد، دو بخش ممکن است توسط یک پل نمکی بهم متصل گردد. پل نمکی ، محلول الکترولیتی است که مدار الکتریکی را کامل نموده و پیل را قادر میسازد که کار کند. یک پیل الکتروشیمیایی که براثر انجام واکنش خودبخودی داخل آن تولید الکتریسیته نماید،
پیل گالوانیک نامیده میشود. یک پیل الکتروشیمیایی که از الکتریسیته یک منبع خارجی برای انجام واکنش غیر خودبخودی در داخل آن استفاده شود،
پیل الکترولیتی نامیده میشود.
انواع پیلها
در سادهترین نوع پیل هر دو الکترود در یک الکترولیت قرار میگیرند. در بعضی موارد لازم است که الکترودها در الکترولیتهای مختلف قرار گیرد، مانند پیل دانیل که یک جفت
اکسایشی -
کاهشی و دیگری
میباشد. در یک پیل غلظتی الکترولیت دو قسمت الکترودی پیل از کلیه جهات بجز غلظت الکترولیتها کاملا یکسان است. در پیل غلظتی الکترود ، غلظت الکترودها متفاوت است، یا الکترودهای گازی میباشد که با فشارهای مختلف کار میکند و یا این که از ملغمههایی (محلول در جیوه) با غلظتهای مختلف ساخته شده است.
مباحث مرتبط با عنوان