پس از آنکه
امام حسین علیه السلام در شب عاشورا خطبه خواند و
بیعت خود را از اصحابش برداشت و به آنان اجازه داد از تاریکی سیاهی شب استفاده کنند و خود را از خطر رها سازند، برادران، پسران و برادر زادگانش و پسران
عبدالله بن جعفر ( فرزندان
حضرت زینب سلام الله علیها ) به او عرض کردند:« ما برای چه دست از تو برداریم؟ برای این که پس از تو زنده باشیم؟! خداوند هرگز آن روز را برای ما نیاورد.»
و نخستین کسی که این سخن را گفت،
حضرت عباس علیه السلام بود.
منابع:
مراجعه شود به: