اعراف

اعراف جمع «عُرف» به معنی جای مرتفع و بلند است.
با توجه به آیات 46 تا 49 سوره اعراف و احادیثی که از پیشوایان اسلامی آمده است، منظور از اعراف در آخرت، زمینی مرتفع میان اهل بهشت و اهل دوزخ است، و اهل اعراف کسانی هستند که بر آنجا ایستاده اند و از آنجا بر اهل بهشت و اهل دوزخ احاطه دارند.

منابع:
تفسیر نمونه، ج 6، ص 187 تا 191