در مكانيك موجي (يا مكانيك كوانتومي)، الكترونهاي هر اتم چند الكتروني، ميان پوستهها توزيع ميشوند. هر پوسته يا تراز، به نوبه خود، متشكل از يك يا چند پوسته فرعي است و پوستههاي فرعي در برگيرنده يك يا چند اوربيتال هستند، كه آنها را الكترونها اشغال ميكنند. هويت هر الكترون يك اتم از طريق مجموعهاي از چهار عدد كوانتومي، تعيين ميشود.
توابع موجي

كه سطوح انرژي مجاز و رفتار الكترون را در اتم هيدروژن توجيه ميكند، به وسيله 4 عدد كوانتومي

(پوسته اصلي)،

(پوسته فرعي)،

(اوربيتال) و

(اسپين) مشخص ميشوند. كه خود از حل معادله شرودينگر نتيجه شدهاند. مكانيك موجي با استفاده از اين اعداد، وضع و شرايط الكترونهاي اتم را توصيف ميكند. در اين مبحث بدون ورود به بررسيهاي كمّي، به ارائه برخي توصيفهاي كيفي درباره اعداد كوانتومي ميپردازيم.
در واقع عدد كوانتائي اصلي

اهميت زيادي از نظر تعيين انرژي اوربيتالها دارد و

عدد كوانتائي ثانوي نيز تعيين كننده شكل اوربيتال و انرژي الكترون ميباشد. در يك اتم چند الكتروني، الكترون

انرژي بيشتري از الكترون

دارد و نيز انرژي الكترون

بيشتر از انرژي الكترون

است و اين نيز به نوبه خود انرژي بيشتري نسبت به الكترون

دارد. يكي ديگر از مشخصات مهم اتمهاي چند الكتروني اينست كه هر الكترون يك سري اعداد كوانتائي مستقل و منحصر به فرد دارد، يا بهتر هر الكترون داراي يك تركيب از اعداد كوانتائي

و

و

و

است كه كاملاً متفاوت با اعداد كوانتائي متعلق به الكترونهاي ديگر ميباشد و اين مطلب عبارت از اصل طرد پائولي ميباشد. بر اين اصل نميتوان توجيهي داد، درست مثل دو بار الكتريكي مشابه كه طبق قانون كولمب يكديگر را دفع ميكنند و نميتوان گفت به چه دليل. نتيجه ديگري كه از اصل طرد پائولي بدست ميآيد اينست كه بگوئيم يك اوربيتال (لانه الكتروني) نميتواند بيش از دو الكترون را در خود جاي دهد و نيز حتي در يك اوربيتال مشخص كه داراي دو الكترون به ارزشهاي مشخص

و

و

ميباشد، الكترونها با هم از نظر اسپين متفاوتند، يكي از آنها اسپين

و ديگري اسپين

دارد و يا بطور خلاصه دو الكترون نميتوانند در يك اوربيتال وجود داشته باشند مگر اينكه اسپين آنها متفاوت باشد.