اعجاز

هر پيامبري كه از جانب خدا مبعوث مي شود از قدرت و نيروي خارق‌العاده برخوردار است و با آن قدرت خارق‌العاده يك يا چند اثر مافوق بشر ابراز مي دارد كه نشان دهندة بهره‌مندي او از آن نيروي خارق‌العاده الهي است و گواه راستين بودن دعوت او و آسماني بودن سخن اوست.
قرآن كريم آثار خارق‌العاده‌اي را كه پيامبران به اذن خدا براي گواهي بر صدق گفتار خود ارائه مي‌كرده اند، «آيت» يعني نشانه و علامت نبوت مي خواند و متكلمين اسلامي از آن نظر كه اين علامتها عجز و ناتواني ساير افراد را آشكار مي‌سازد «معجزه» مي‌نامند. قرآن كريم نقل مي كند كه مردم هر زمان از پيامبران زمان خويش تقاضاي آيت و عجزه مي كردند و آن پيامبران به اين تقاضا كه تقاضايي معقول و منطقي بود زيرا از طرف مردمي جوياي حقيقت صورت مي‌گرفت و بدون آن براي آن مردم راهي به شناخت پيامبري آن پيامبر نبود جواب مثبت مي‌دادند؛ ولي اگر تقاضاي معجزات به منظور ديگري جز جويندگي حقيقت صورت مي گرفت مثلا به صورت معامله پيشنهاد مي‌شد كه اگر فلان كار را بكني ما در عوض دعوت تو را مي‌پذيريم پيامبران از انجام آن استنكاف مي كردند. قرآن كريم معجزات زيادي براي پيغمبران نقل كرده است، از مرده زنده كردن و بيمار لاعلاج را شفا دادن تا در گهواره سخن گفتن و عصا را تبديل به اژدها كردن و از نهان و آينده خبر دادن.