سرایا: سپاهی جنگی متشکل از سه تا پانصد نفر که شبانه حرکت می‌کنند.
سوارب: سپاهی جنگی که روزانه حرکت می‌کنند.*
مناسر: سپاهی که بیش از پانصد نفر و کمتر از هشتصد نفرند.
جیش: سپاهی که شمار آنان به هشتصد نفر می‌رسد.
خشخاش: سپاهی که بیش از هشتصد نفر و کمتر از هزار نفر هستند.
جیش ازلم: سپاهی که به هزار نفر می‌رسند.
جیش جحفل: سپاهی که به چهار هزار نفر می رسند.
جیش جرار: سپاهی متشکل از دوازده هزار نفر.
عصبة: گروهی متشکل از چهل مرد جنگی.
مقنب یا منسر: گروهی متشکل از سی تا چهل نفر.
کتیبه: سپاهی که فراهم گشته و پراکنده نشود.
حضیره: گروهی شامل کمتر از ده نفر.
نفیضه: سپاه کم شمار.
ارعن: سپاه بزرگ و بی‌مانند.
خمیس: سپاه بسیار بزرگ.
- هر گاه سرایا و سوارب پراکنده و دسته دسته شوند، اگر گروه های آنان کمتر از چهل نفر شود به آنان جرائد گویند؛ گروه‌هایی از چهل تا کمتر از سیصد نفر را مقانب و از سیصد نفر تا کمتر از پانصد نفر را جمرات می‌خوانند.
منابع:
تاریخ پیامبر اسلام، ص 247 ---- تاریخ مسعودی
