در شب عاشورا
امام حسین علیه السلام فرمان داد خیمه‌ای را به استحمام و غسل اختصاص دهند.
«
عبدالرحمن بن عبد ربه انصاری » و
بریر بن خضیر بر در آن خیمه به نوبت ایستاده بودند تا داخل شوند.
بریر با عبدالرحمن مزاحی کرد.
عبدالرحمن گفت:« الان وقت شوخی نیست.»
بریر گفت:«خویشان من می دانند که من نه در جوانی و نه در کهولت، هرگز اهل شوخی نبوده‌ام، ولی چون به من بشارت داده‌اند که رستگار می‌شوم، سر از پا نمی شناسم و فاصله میان خود و
بهشت را جز شهادت نمی بینم.»
ابن عماره از پدرش نقل می‌کند که از
حضرت صادق علیه السلام سؤال کرد:« از اصحاب امام حسین و فداکاری و ایثار جان شان برای ما بگویید.»
امام فرمود:« پرده و حجاب از برابر چشم آنان برداشته شده بود و منازل خویش را در بهشت مشاهده می‌کردند؛ به طوری که به شهادت مشتاق بودند تا به
حوریان بهشتی و جایگاه خود در بهشت بشتابند.»
منابع:
- قصه کربلا، ص 329.
- علل الشرایع، ج 1، ص 229
- قصه کربلا، ص 253.
- الامام الحسین و اصحابه، ص 259
مراجعه شود به:
