عبدالرحمن بن عویم میگوید:
همین که از هجرت
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به سوی
مدینه آگاه شدیم، هر بامداد از مدینه خارج میشدیم و تا ظهر در انتظار رسیدنش مینشستیم. سپس به دلیل شدت گرما به خانههایمان بر میگشتیم.
روز دوشنبه دوازدهم
ربیع الاول نیز از بامداد تا ظهر در انتظار او نشستیم و سپس به مدینه باز گشتیم. در همین لحظات بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به مدینه رسید. تنها مردی که پیامبر را دیده بود به شهر آمد و همه را از ورودش آگاه کرد.
مردم مدینه که بیشترشان برای اولین بار پیامبر را میدیدند، شادمان از خانهها بیرون ریختند، به سوی او شتافتند و با سرودهای شاد (1) به گرمی از رسول خدا استقبال کردند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در محلهی
قبا به خانه
کلثوم بن هدم وارد شد و برای دیدار با مردم در خانه
سعد بن خیثمه که مهاجران بدون همسر در آن زندگی میکردند وارد شد.
اولین فرمان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به مردم مدینه شکستن
بتها بود.
1- مردم مدینه چنین میخواندند:
طلع البدر علینا *** من ثنیات الوداع
وجب الشکر علینا *** ما دعا للوداع
ایها المبعوث فینا *** جئت بالامر المطاع
مراجعه شود به: