ادیان، از یک درد مشترکی نیز رنج می برند، و آن در فقدان ایمان و تنزل باورهای قدسی است. این درد ، مسأله ای است که به صورت جانکاهی روح بشری راآزار می دهد و دین داران را بر می آشوبد.
- در قرآن مجید خداوند می فرماید: « لایستوی الخبیث و الطیب و لو اعجبک کثره الخبیث » یعنی برابر نیستند ناپاک و پاک و لو زیادی ناپاکان ترا به شگفتی وادارد.
با توجه به وجود همگرایی ها در درون ادیان و توجهی که عموم ادیان ، به آینده ای نوید بخش می دهند و در انتظار چنین آینده ای به سر می برند، گفتگو بر اصول مشترک و رسیدن به وحدت در مسائل
استراتژیک ، کاری بس ضروری تلقی می گردد.
به دو دلیل:
- اتخاذ تصمیم مشترک در دینی سازی جهان
- تصمیم در برابر دشمن مشترک
قدرت های جهان معاصر ، بر اثر غلبه و سلطه
استعماریشان ، بیش از هر زمانی ، بشریت را به سوی انزوای دینی سوق می دهند. در برابر این تهاجم بی امان ، صاحبان ادیان و طرفداران آن ، باید رویکردی مشترک را در دینی سازی جهان و خروج دین از وضعیت انفعالی آغاز نمایندو این ، می توانمد خواسته مشترک همه باشد. چه اینکه اگر این تلاش صورت نگیرد ، دین ، حالت مغلوبیت خواهد داشت.
در قرآن مجید ، این حقیقت ترسیم و تصویر شده است. خداوند در قرآن به
مومنان سفارش می کند که در راه ترویج دین از هیچ تلاشی فروگذار نکنند و سستی به خود راه ندهند، چنانکه می فرماید:
«
و لا تهنوا و لا تحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مومنین» یعنی در راه دین سست نشوید و اندوهگین مباشید که شما برترید، اگر ایمانتان استوار باشد.
- و نیز ادیان مختلف جهان، در مقابل خود نوعی تقابل جدی را مشاهده می کنند، تقابلی که ، در ادامه، به فروپاشی دین و لو به نام دین منجر می شود ، طرفداران ادیان مختلف ، باید برای رهایی خود از قید و بندهای اسارت بار و ذلت آوری که منجر به فروپاشی حقیقت ادیان می شود ، تلاش نمایند .
