یکی از ثمرات بینش توحیدی
حضرت امام سجاد علیه السلام، مراعات مستمر «
اخلاص » در همه امور اجتماعی بود.
«اخلاص » که به معنای « خالص کردن دل از هر انگیزهای جز اطاعت از اوامر الهی و رسیدن به مقام قرب و لقای خداوند » است، هنگامی برای فرد محقق میشود که بینش خود را نسبت به «
توحید » در خلقت و ربوبیت و عبادت تصحیح کرده باشد و با مجاهدات پیوسته با شرک و شک در ابعاد مختلف آن، عملاً به وحدانیت مبداء کامل هستی ایمان آورده و این ایمان در همه زوایای قلب او نفوذ کرده باشد.
حضرت سجاد علیه السلام الگوی برجسته اخلاص در اعمال اجتماعی بود. این اخلاص به خصوص در انفاق و رسیدگیاش به فقرا و مستمندان شکلی عینی و بارز به خود گرفته است. او علاوه بر رسیدگی های علنی، همواره به صورت ناشناس برای فقرا و نیازمندان، غذا و سایر مایحتاج آنها را میبرد.
مراجعه شود به:
