احمد بن عبدالعزیز
«280 265 ﻫ / 893 878 م»
با کشته شدن دلف بن عبدالعزیز، خویشان و یاران، برادرش
احمد بن عبدالعزیز را به امارت برگزیدند. چون عمرولیث صفار به دنبال اظهار اطاعت نسبت به خلیفه، شحنگی بغداد و امارت
اصفهان و
فارس را هم ضمیمه حکومتهای دیگرش همچون
سیستان، کرمان و
خراسان کرد، به این ترتیب به اشارت خلیفه ، احمد تحت فرمان صفار واقع شد و از جانب عمرو به حکومت اصفهان رسید. به دنبال نقض پیمان و اظهار عصیان عمرو ( 272 ﻫ / 885 م) از جانب خلیفه با سپاه عمرو جنگید که در این میان در طی نبردی سخت، صفار سیستان را مغلوب کرد و اسیران و
غنایم بسیاری به دست آورد. در عین حال چون رافع بن هرثمه نسبت به فرمان خلیفه اظهار عصیان کرد برای مدتی به رسول او اجازة بازگشت نداد، به این ترتیب او به حکم خلیفه برای دفع رافع لشکرکشی کرد (
ذیالقعده 279 ﻫ / فوریه 893 م)، با آن که
اسپهبد رستم بن قارن و بعضی دیگر از امیران طبرستان، رافع را بر ضد خلیفه تحریک و کمک میکردند ولی سرانجام در جنگی که روی داد، احمد شکست سختی به رافع وارد کرد که نه فقط او را از ری بیرون راند بلکه در تعقیب فراریان سپاه، چنان کشتاری انجام داد که در تاریخ بیسابقه بود.
چندی بعد از این واقعه
احمد بن عبدالعزیز در ری وفات یافت
ربیعالاول 280 ﻫ / می 893 م و برادرش عمر بن عبدالعزیز به جای او نشست.
