متولد سال 181 ه.ق و متوفای سال 258 ه.ق بود. (796 میلادی و 873 میلادی.) فلسفه اسلامی با کندی، معروف به فیلسوف عرب، آغاز شده است.
کندی معاصر با
مأمون و
معتصم، دو خلیفه عباسی، بود. ابو معشر بلخی، شاگرد معروف کندی، او را یکی از چهار مترجم درجه اول دوره اسلامی می‌دانست. کندی فیلسوفی صاحب نظر و بلند قدر بود و در حدود 270 کتاب و رساله در زمینه های مختلف
منطق،
فلسفه،
نجوم،
حساب،
هندسه،
طب و اصول عقائد دینی به او منسوب است.
برخی از اروپائیان او را یکی از دوازده چهره عقلی تاثیرگذار تاریخ بشر دانسته‌اند. کندی در
بصره و
بغداد به تحصیل پرداخت. از این رو او سر سلسله حلقه‌های فلسفه اسلامی است و خود به حلقه و طبقه‌ای دیگر منسوب نیست.
کندی همچنان که فیلسوفی عالیقدر بود، مسلمانی پاک اعتقاد نیز بود و کتب زیادی در حمایت دین اسلام نوشت. بعضی مورخین با توجه به بعضی از نشانه‌ها او را
شیعه دانسته‌اند.
کندی از کسانی است که در هر مساله ای که میان اصول اسلامی و اصول فلسفه تناقض یافته‌اند، جانب اسلام را گرفته اند. او همیشه کوشید معارف اسلامی و اصول فلسفی را با یکدیگر بیامیزد، و این همان کاری است که با کندی شروع شد و ادامه یافت.
عجیب این است که برخی او را به علت این که نامش یعقوب و نام پدرش اسحاق و کنیه اش ابو یوسف است، یهودی پنداشته اند، و عجیب تر اینکه در بعضی روایات، از او به عنوان کسی یاد کرده‌اند که در نظر داشته ردّی بر قرآن مجید بنویسد .
امروزه در اثر تحقیقاتی که به عمل آمده روشن شده که اولاً ارزش علمی و فلسفی کندی بیش از آن است که قبلاً تصور می‌شد، ثانیاً به دلیل موقعیت علمی و اجتماعی‌اش مورد حسادت بسیاری از علمای آن زمان بوده است و نسبت های ناروا به او، ناشی از همین حسادت‌ها است.
منابع :
خدمات متقابل اسلام و ایران، شهید مطهری، ص 526، تا 529
