ابوهاشم جعفری داود بن قاسم بن اسحق بن عبدالله بن جعفر بن ابیطالب شخصی عظیم القدر و بزرگوار است او مردی متقی، عالم، با تدبیر بوده است. نزد ائمه علیه السلام از
حضرت امام رضا علیه السلام تا
امام زمان علیه السلام را درک کرده و از همگی روایت کرده است. سید بن طاووس او را از وکلاء امام زمان علیه السلام شمرده و نسبت به ائمه اشعار و مدائحی سروده است. و روایاتی را از آنان نقل نموده، در سال 261 هجری قمری وفات نموده و قبر شریفش در
بغداد است پدرش قاسم امیر
یمن و مردی جلیل بوده و مادر قاسم ام حکیم دختر
قاسم بن محمد بن ابی بکر است.
شیخ طبرسی در اعلام الوری اخبار و روایاتی که ابوهاشم جعفری از ائمه علیه السلام روایت کرده جمع آوری نموده است.
هنگام مریضی و کسالت
حضرت امام هادی علیه السلام که بر اثر آن از دنیا رفت، ابوهاشم این اشعار را سرود:
زمین مضطرب و متزلزل شد بر من و سنگین شد قلب من و فرو گرفت مرا تب و لرز. هنگامی که بمن گفتند امام علیه السلام لاغر و مریض گشته! گفتم جان من و همه جان ها فدای او باد که دین مریض و علیل شد برای تو! و ستارگان آسمان برای تولد تو افول کردند، ای آقای من تعجب می کنم که تو مبتلا به درد و مریضی باشی و حال آنکه تو امامی هستی که دردها و امراض به برکت تو از بین می رود و توئی که طبیب دردهای دین و دنیا هستی و توئی که به مردگان و زندگان حیات می دهی.
منابع: منتهی الآمال، ج2.
