ابونصر احمد بن میکال
«وفات حدود 416 ق / 1205 م»
وی رئیس نیشابور و از جمله بزرگان و اعیان آنجا بود. نخستین اشاره به احوال او در حوادث سال 365 ق/ 977 م در نیشابور است. ابونصر معاصر
سلطان محمود غزنوی بود و ظاهرا" روابط او با حسنک، عضو برجسته خاندان میکالی در غزنین، چندان حسنه نبود. ابو نصر میکالی در فنون مختلف ادبی تبحر داشت و به عربی شعر نیکو میسرود. عقبی ضمن ستایش از او، اشعار وی را در مدح سلطان محمود نقل کرده است. بدیع الزمان همدانی با ابونصر مکاتبه داشت و تعدادی از نامههای بدیع الزمان به او در مجموعه رسائلش آمده است. از کسانی که او را ستودهاند، برجستهتر از همه، ابوبکر خوارزمی است که در مدح وی قصیدهای سروده. همچنین از خوارزمی نامههایی خطاب به او در دست است. ابوالفتح بستی شاعر برجسته دیگر این عهد نیز قطعهای در مدح ابونصر دارد.
