ابو خالد کابلی از اصحاب بزرگ
امام چهارم حضرت سجاد علیه السلام و در زمره استوارترین افراد شیعه در آن زمان محسوب می شود. بنابر روایتی در آغاز امامت حضرت، وضع به گونه ای شده که اکثر مردم از اطراف خاندان پیامبر پراکنده شده و تنها چند نفر در کنار ایشان بودند:
سعید بن جبیر،
حکیم بن جبیر بن مطعم،
یحیی ابن ام طویل و ابوخالد کابلی.
گفته می شود که ابو خالد در ابتدا معتقد به امامت
محمد بن حنفیه بود، اما با راهنمایی یحیی بن ام طویل از آن برگشت و در زمره صحابه صادق و خالص امام چهارم در آمد. این دوره مصادف با حکومت
حجاج بن یوسف بود و به همین دلیل
شیعه و اصحاب امام هیچ گونه امنیتی نداشتند.
ابو خالد نیز مدتها از دست حجاج متواری بود و در نهایت به مکّه رفت تا در پناه آن از چنگال امویان در امان بماند.
پس از امام زین العابدین، وی در سلک اصحاب
امام صادق قرار گرفت.
منابع:
تاریخ خلفا ص 249 / لغت نامه دهخدا