اگر پرتوهای رادیو اکتیو را از کنار میدان مغناطیسی عبور دهیم این پرتو ها به سه قسمت منحرف می شوند:
پرتو کاتدی : این پرتو در جهتی منحرف می شود که نشان می دهد دارای بار الکتریکی منفی ست. این پرتو از الکترون تشکیل شده است.
ذرات آلفا «پرتو آلفا) : این ذرات در جهتی منحرف می شوند که نشان می دهد دارای بار الکتریکی مثبت است.این پرتو از هسته هیلیم تشکیل شده است.
پرتو گاما : این پرتو تحت تاثیر میدان مغناطیسی قرار نمی گیرد و این نشان می
دهد که پرتو بی بار است. این پرتو ها از جنس نور
«فوتون ) می باشند.
انرژی این پرتو ها بسیار زیاد و طول موجشان از طول موج پرتو ایکس کوتاه تر است.(بین
2-
10 تا 3-
10 نانو متر)
ذرات آلفا دارای بار +2(دو پروتون و دو نوترون) می باشند. این ذرات بر اثر فروپاشی
نوکلئون های ناپایدار ( هسته های پرتوزا ) ایجاد می شوند.
نوکلئون هایی که عدد اتمی آن ها بالاتر از 82 و عدد جرمی آن ها بالاتر 209 باشد می توانند در فروپاشی خود، ذرات آلفا تولید کنند.
از این ذره برای تولید نوترون های آزمایشگاهی استفاده می کنند. این نوترون ها را نیز با فرستادن به اورانیم 238 و شکافتن آن، انرژی مورد نیاز نیروگاه را تامین
می کنند. برای نخستین بار جیمز چادویک با گسیل کردن ذره آلفا به
بریلیوم9 (Be)، نوترون را در آزمایشگاه تولید کرد.رادرفورد در آزمایشگاه خود با
گسیل کردن ذره آلفا به ورقه نازکی از فلز طلا، توانست به ماهیت اتم و هسته آن پی ببرد. ذرات آلفا یکی از مواد پرتوزایی است که تولید آن در آزمایشگاه
ها برای موجودات زنده بسیار خطرناک است. چون این ذرات بسیار پر انرژی هستند و می توانند پیوند های بافت بدن را بشکنند و یا پیوند های جدیدی را ایجاد کنند.