|
بار آسمانی
این کپی رومی یک مجسمه یونانی
قرن دوم نشان می دهد که اطلس
آسمان ها را بر دوش دارد.
|
|
کره ذات الحق
بطلمیوس با کره ذات الحق، متشکل از
یک سری حلقه متحرک که نشانگر مدار
سیارات و ستارگان آسمان بود، به آموزش
نظریه هایش در زمینه جهان زمین مرکز پرداخت.
|
تمدن
یونان در حدود سال 900 قبل از میلاد ظهور یافت و در طول هزار سال بعد، کمک بزرگی به ستاره شناسی نمود. ابتدا، در قرن ششم قبل از میلاد یونانیان دریافتند که
زمین کروی است. آنها برای اولین بار محیط زمین، اندازه
ماه و فاصله میان آنها را بدقت اندازه گرفتند. اگرچه آنها به اشتباه معتقد بودند که زمین کره ثابتی است که جهان پیرامون آن می گردد، ولی برخی از اندیشه ها و شیوه های رصدشان تا اواخر قرن هفدهم کاربرد داشت.
پیش از آن که یونانیان نظریه کروی بودن زمین را مطرح نمایند، اکثر مردم عوام معتاد بودند که زمینه مسطح است. مثلا هندوها معتقد بودند که زمین مسطح بر شانه 4
فیل قرار دارد که به نوبه خود بر پشت چهار
لاک پشت شناور در اقیانوسی بی کران ایستاده اند. مصریان باستان زمین را
رب النوع کب می پنداشتند که به پهلو دراز کشیده و الهه نات، تجسم خورشید، بر روی آن خیمده است.
جهان زمین مرکز
اکثر تمدن ها معتقد بودند که جهان زمین مرکز است، ولی
بطلمیوس ستاره شناس یونانی (168 ـ 90) بیشتر از سایرین برای این اندیشه معروف است. وی در کتابش المجسطی، قوانین اندازه گیری حرکات اجرام آسمانی را وضع نمود. به منظور تشریح حرکت رجعی برخی از سیارات، بطلمیوس اظهار کرد که مدار سیارات یک سلسله فلک تدویر پیچیده را دنبال می کند.
اندیشه های آریستارخوس
معدودی از متفکران یونانی، مخصوصا
آریستارخوس (250 ـ 320 قبل از میلاد) اندیشه زمین مرکزی بودن دنیا را به زیر سوال بردند. آریستارخوس به کمک هندسه از روی اندازه سایه
زمین،
ماه و
خورشید در خلال
خسوف و
کسوف، اندازه نسبی آنها را محاسبه کرد. اعداد و ارقامش کاملا نادرست بودند، ولی از آنجا که دریافت خورشید از زمین بسیار بزرگتر است، اظهار داشت که طبیعتا خورشید باید در مرکز جهان باشد. اکثر یونانیان این ایده را نپذیرفتند و اندیشه های آریستارخوس رد شدند. در عوض،
المجسطی بطلمیوس تا 1500 سال بعد بر علم ستاره شناسی سیطره داشت.
همچنین ببینید
