سطوح تماس بستگی به مسیر توپ و وضعیت بدن بازیکن دارد . سرعت عمل برای کنترل توپ مسلما باید متناسب با فاصله حریف باشد . بدون حریف با توپ بازی کنید . خیلی ساده می توانید به توپ مسلط بشوید . در یک مسابقه به ندرت شرایط مطلوب به وجود می آید ، بنابراین به محض تماس توپ با بدن خود ، باید به بهترین صورت آن را کنترل کنید . سطوح تماس متعددی وجود دارند که استفاده از آن ها کمابیش ساده هستند .
ساده ترین سطح تماس پا می باشد ، زیرا در انجام یک عمل به طور طبیعی دخالت دارد . اما هنگامی پیش می آید که توپ به پای شما نمی رسد ، بنابراین از سطوح تماس دیگر بدن باید استفاده کنید .
این سطوح تماس از یک قانون اصلی تبعیت می کنند .
این قانون را به خاطر بسپارید:
هر قدر سطح تماس زیاد باشد ، دقت بیشتر است ، هر قدر سطح تماس کم باشد ، قدرت بیشتر است . بنابراین قدرت و دقت بستگی به استفاده خوب از سطح تماس و نیز بستگی به انتخاب شما ( ضربه زدن ، پاس دادن ، منحرف کردن توپ و غیره ) دارد .
تذکر مفید :
برای تقلید از دیگران هر کاری را انجام ندهید . ترک یک حرکت بد تکنیکی مشکل است ، زیرا به عملی غیر ارادی تبدیل می شود .
در پا چند سطح تماس وجود دارد . پا برای فوتبالیست وسیله ای برای نمایش فردی است و منعکس کننده زیرکی و صحت فکر بازیکنی است که در لحظه مناسب سطح تماسی خوب انتخاب می کند .
ضربه با این قسمت پا به طور طبیعی انجام می گیرد ، زیرا مسیر توپ را منحرف نمی کند . نوک پا باید به سمت زمین قرار بگیرد ، به طوری که احساس کنید آماده کشیده شدن به زمین است . اگرچه از این سطح تماس در شرایط عادی استفاده می شود ، اما اگر به حرکت آن مسلط نباشید انجام ضربه برای شما آسان نمی شود . قسمت روی پا به شما کمک می کند که در وقت صرفه جوئی کرده و فورا مسیر توپ را دنبال کنید . ضربه با این قسمت پر قدرت ، اما دقت آن کم است .
این سطح تماس شامل انگشت بزرگ پا و ادامه ی آن تا روی پا می باشد . انجام این ضربه در شرایط غیر عادی هم انجام می گیرد ، بنابراین بازیکنان از این قسمت پا زیاد استفاده می کنند . بازیکنی که موفق به شلیک با روی پا نمی شود ، غالبا از این قسمت پا استفاده می کند .
این قسمت پا سطح تماس زیادی دارد . توپ گیری با درون پا همواره مطمئن است ، حتی اگر حرکت آن در شرایط غیر عادی و غیر ارادی انجام بگیرد . تدارک ضربه با این قسمت پا احتیاج به زمان دارد و بنابراین گاهی بازیکن را مجبور می کند سریع تر عمل کند تا حریف فرصت عکس العمل نداشته باشد.
ضربه با درون پا به پیچاندن پا نیاز دارد . این ضربه را تمرین کنید و یاد بگیرید . در فوتبال جدید ، مهارت شما در استفاده از درون پا متوقف کردن توپ و هدایت آن را برای شما آسان می کند . اگر برای این حرکت ناجار هستید سر خود را پائین بیاندازید ، پس باید زیاد تمرین کنید تا از اتلاف وقت خود جلوگیری کرده باشید .
موارد استفاده :
پاس کوتاه زمینی ، شلیک سر ضرب ، شلیک نیمه سر ضرب ، شوت از فاصله نزدیک ، کنترل توپ ، هدایت توپ ، ضربه های چر خشی ، حرکات مهارتی و دریبل . با درون پا نمی توان شوت دور زد (چون سطح تماس زیاد است ، ضربه به اندازه کافی قدرتمند نیست ) . چنان چه با این قسمت پا محکم شوت بزنید ، آن چه را که با زحمت بدست آورده اید راحت از دست می دهید .
کف پا یکی از سطوحی است که بازیکنان تکنیکی آن را ترجیح می دهند . کنترل توپ با کف پا غالبا منجر به دریبلی گمراه کننده می شود . این حرکت نیاز به تمرین زیاد دارد و بازیکن باید به تعادل توپ و بدن خود کاملا مسلط باشد .
کلیه ضربه هایی که با این قسمت پا زده شوند و از زمین فاصله داشته باشند ممنوع است ( البته در صورتی که برای حریف ایجاد خطر کنند ) . اما از فاصله ی کم می توانید به توپ ضربه بزنید .
موارد استفاده :
متوقف کردن کامل توپ ، متوقف کردن ناقص توپ توسط بازیکنی که ساکن یا در حال حرکت است ، کشیدن توپ از جلو حریف و امکان تغییر مسیر ، پاس به عقب ، پاس به جلو با استفاده از کف پا و در فاصله ی کم از زمین .
قسمت بیرون پا شامل انگشت کوچک پا و ادامه آن به سمت پهلو می باشد. اگر مایل هستید توپ شما چرخش پیدا کند آن را با بیرون پا بزنید . ضربه با بیرون پا بر خلاف ضربه با درون پا تدارک زیادی نمی خواهد . ضربه نسبتا ناگهانی و پر قدرت است ( به خاطر سطح تماس کم ) . حریف همیشه نمی تواند ضربه با بیرون پا را پیش بینی کند .
موارد استفاده :
پاس های کوتاه و بلند ، شوت ، دریبل ، کنترل ، ضربات آزاد ، کرنر ، پنالتی .
ضربه با نوک پا حرکت زیبایی نیست ، اما در بازی و در روی چمن پر پشت بسیار مفید است . استفاده از این ضربه زمانی توصیه می شود که خود را برای رساندن به توپ دراز می کنید .
موارد استفاده :
هنگام شلوغ شدن بازی . در این لحظه خیلی سریع باید تصمیم بگیرید . در موقعیت های خوب و پر تکاپو ی جلو دروازه که نمی توانید خیز کافی بگیرید .
سطح تماسی که کمتر از آن استفاده می شود ، اما در صورت غافل گیری مفید است ( جهش غلط ، جا گیری بد ، ارزیابی غلط مسیر توپ ) .
موارد استفاده :
از دو استخوان ساق پا یا از یکی از آن ها برای کنترل توپ استفاده می شود (در متوقف کردن ناقص) . چنان چه پاها را خم کنید ، دو ساق پا یا یکی از آن ها با توپ برخورد کرده و آن را به سمت زمین هدایت می کند .
از این قسمت پا فقط هنگام غافلگیری استفاده کنید ، زیرا جهت آن نسبتا دقیق نیست و مسیر آن نیز بستگی به فرصت عکس العمل شما دارد . سعی کنید از این سطح تماس زیاد استفاده نکنید .
در این مورد ، از عضلات شکم باید استفاده کنید . چنان چه سینه را جلو بیاورید عضلات آن منقبض می شوند . این حرکت در مواقع حساس ، علاوه بر دفاع از دروازه خودی ، در برابر دروازه حریف نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد .
عضلات سینه سطوح تماسی هستند که برای کنترل توپ مورد استفاده قرار می گیرند . برای دریافت و کنترل توپ با این قسمت بدن دو شیوه وجود دارد :
توپ های تقریبا عمودی و افتان: بدن را عقب کشیده و زانو ها را کمی خم کنید تا سینه به عنوان سطح تماس توپ مورد استفاده قرار گیرد ، به محض این که توپ روی سینه شما قرار گرفت زانو ها را بیشتر خم کنید .
توپ هائی که مسیر افقی دارند: هدف فرستادن توپ به سمت زمین است.
موارد استفاده :
کنترل توپ های هوائی و هدایت نهایی آن ها ، کنترل توپ های کشیده یا افتان.
از سر برای توپ های هوائی در منطقه دفاع یا حمله استفاده می شود و باید از قسمت پیشانی استفاده کنید . این حرکت نیاز به تمرین و دست یابی به مهارت فردی در هوا دارد .
موارد استفاده :
پاس ، شوت ، کنترل ، دفع هوائی و سر زدن در حالت شیرجه (در سطح زمین ). بازی با سر به جریان بازی سرعت می دهد.
تنها دروازه بان است که در محوطه جریمه و در هر شرایطی می تواند از دست های خود استفاده کند (به قسمت مربوط به دروازه بان مراجعه کنید) . بازیکن درون زمین تنها برای پرتاب اوت می تواند از دست های خود استفاده کند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
