تعریف
سرمایه انسانی عبارتست از
سرمایه گذاری روی
منابع انسانی جهت افزایش
بازدهی آنها. از آنجا که این نوع
هزینه ها با هدف بهره برداری در آینده انجام می گیرد لذا آن را "سرمایه گذاری در منابع انسانی" می خوانند.
در اینجا نیز همچون دیگر موارد سرمایه گذاری، پرسش اصلی آن است که آیا اینگونه سرمایه گذاری ها از نظر اقتصادی مقرون به صرفه هستند یا خیر. پاسخ این مسئله، هم به آن که منافع به اندازه کافی بر هزینه ها فزونی گیرند، و هم به ضوابط سرمایه گذاری متداول به کار گرفته شده بستگی دارد. بدینسان، مشابهت مستقیمی میان سرمایه گذاری در منابع انسانی و سرمایه گذاری در منابع مادی وجود دارد، هر چند که تفاوت هایی نیز در این میان به چشم می خورد.
مثلاً آن که سرمایه انسانی به دلیل قابل فروش نبودنش نمی تواند خصلت تضمینی داشته باشد. علاوه بر این یک فرد نمی تواند، همچون مالک یک
سرمایه مادی، به
ریسک سرمایه انسانی خود تنوع داده و آن را سرشکن کند. متقابلاً، موارد تشابه نزدیکی نیز بین سرمایه انسانی و سرمایه مادی وجود دارد که بارزترین آنها
استهلاک هر دو است. مفهوم سرمایه گذاری روی انسان حوزه گسترده ای را در بر می گیرد، از سرمایه گذاری برای دوره های رسمی تحصیل در مدرسه و آموزش های پس از آن گرفته تا هزینه های خاص مراقبت های خانواده در سنین پیش از مدرسه و حفظ سلامتی.
محور اقتصادی
مقوله سرمایه انسانی محور بسیاری از تحولات نوین
اقتصاد بوده و در تبیین مسائلی همچون تفاوت دستمزدها و حقوق ها به دلیل سن و
شغل، ناموزونی بیکاری افراد ماهر، و تنظیم مقررات شغلی توسط اتحادیه های کارگری نقش مهمی داشته است.
تخصیص منابع سرمایه ای به دوره های مختلف تحصیلی، که لزوماً به بهای چشم پوشی از دیگر زمینه ها خواهد بود، نیز از حوزه های مهم مبحث سرمایه انسانی به شمار می رود.
همچنین ببینید
