اوروگوئه Uruguay
پرچم اوروگوئه
| |
| نقشه جغرافیایی اوروگوئه
| |
| نقشه سیاسی اوروگوئه
| |
|
مشخصات آماری اوروگوئه
نام رسمی | جمهوری شرقی اوروگوئه (La Republica Oriental del Uruguay)
| عضو |
| مختصات جغرافیائی | 33 درجه جنوبی و 56 درجه غربی
| مساحت | 215/176 کیلومتر مربع
| جمعیت | 000/112/3 (تخمین 1991)
| پایتخت |
| شهرهای عمده |
| زبان | اسپانیایی (رسمی)
| مذهب | کاتولیک رومی، کلیسهای مختلف پروتستان
| امید طول عمر | 71 سال
| واحد پول | پزو اوروگوئه
| |
|
حکومت
رئیس جمهور و کنگره متشکل از مجلس سنا با 31 عضو و مجلس نمایندگان با 99 عضو – با رأی تمامی افراد بالغ برای
چهار سال انتخاب می‌شوند. رئیس جمهور شورای وزیران را انتصاب می‌کند.
احزاب عمده سیاسی عبارتند از:
- حزب ناسیونال بلانکو (محافظه کار)
- حزب کلرادو (میانه رو)
- جبهه گسترده (ائلاف چپ گرا)
آموزش
میزان با سوادی: 2/96% (1990).
سنین تحصیل اجباری: بین سنین 6 تا 14 سال، 6 سال تحصیل اجباری است.
تعداد دانشگاه: 2 .
دفاع
کل نیروهای مسلح: 900/22 (1991) به علاوه 150/3 شبه نظامی.
خدمت سربازی : ندارد.
جغرافی
نمائی از مونته ویدئو
|
اوروگوئه عمدتا متشکل است از جلگه ها و فلاتهای پست پر فراز و نشیب. تنها رشته تپه های با اهمیت در جنوب شرق کشور جای دارد.
رودهای مهم:
ریو نگرو ،
اوروگوای ،
یی.
بلندترین نقطه:
قله لاس آنیماس با ارتفاع 500 متر.
آب و هوا : اوروگوئه با تابستانهای گرم و زمستنهای ملایم آب هوایی معتدل دارد. میانگین بارندگی حدود 900 میلی متر در سال است.
اقتصاد
مراتع – برای پرورش
گوسفند و
گاو گوشتی – حدود 80% مساحت این سرزمین را تشکیل می‌دهد.
گوشت و
پشم و
پوست حیوانات کالاهای عمده صادرات است.
مردم اوروگوئه به رغم فقدان منابع طبیعی از سطح زندگی بالایی برخوردار هستند. با این حال ،این کشور به دلیل میزان بالای تورم و تقاضاهای مالی بخش بزرگ عمومی و نظام تأمین اجتماعی بامشکلات اقتصادی رو به رو است.
تاریخ معاصر
در 1808 استقلال از
اسپانیا اعلام شد، ولی اوروگوئه قبل از کسب استقلال (1828) مجبور شد حمله‌های پی در پی ارتشهای
برزیل و
آرژانتین (1811 تا 1827) را دفع کند.
تا 1903 اوروگوئه تحت حکمرانی دیکتاتورها و گرفتار جنگهای ویرانگر داخلی بود. ولی رفاه حاصل از دامداری و تولید پشم ، و دوره‌های ریاست جمهوری خوزه باتله (1903تا 1907 و 1911 تا 1915) که فردی اصلاح طلب بود اوروگوئه را به کشوری دموکراتیک و برخوردر از برنامه رفاه اجتماعی پیشرفته‌ای مبدل کرد.
در طی بحران بزرگ اقتصادی
که از 1929 آغاز شددیکتاتوران نظامی قدرت را در دست داشتند . در اواخر دهه 1960 مسائل شدید اقتصادی موجب آشفتگی اجتماعی و سیاسی و فعالیت چریکهای شهری شده بود.
طی کودتای در 1973 دیکتاتوری نظامی به قدرت رسید که اوروگوئه را به خاطر نقض مکرر حقوق بشر بدنام کرد. در 1985 این کشور به
حکومت دموکراتیک بازگشت.
