درختچه ای است که ارتفاع آن به تناسب شرایط محیط زندگی از 3 تا 5 و حتی 10 متر تغییر می کند یعنی در شرایط مساعد گاهی به ارتفاع 10 متر نیز می رسد. پراگندگی آن بصورتی است که در نواحی مختلف مانند کنار جاده ها ، حاشیه جنگلها و حتی مناطق کوهستانی نسبتاً مرتفع یافت می شود. این درختچه برگهائی مرکب از 5 یا 7 برچگی بیضوی دندانه دار ، نوک تیز و به رنگ سبز تیره دارد از برگهای آن نیز بر اثر مالش دادن بوی ناپسند استشمام می شود گلهای فراوان آن که در خرداد ماه ظاهر می گردد مجموعاً به صورت گل آذین دیهیم با ظاهر شبیه چتر مرکب جلوه می کنند. رنگ گلهای آن در آغاز سفید است ولی بتدریج که گل طراوات خود را از دست داد و شروع به خشک شدن نمود رنگ آن متمایل به زرد می گردد. کاسه و جام گل آن دارای تقسیمات 5 تایی است و در داخل آنها، 5 پرچم با بساک زرد رنگ جای دارد. مادگی آن دارای تخمدانی 1 تا 3 خانه است و پس از نمو نیز به میوه ای به صورت سته و به رنگ سیاه (پس از رسیدن) تبدیل می گردد که محتوی شیره ای به رنگ قرمز مایل به بنفش است.
آقطی سیاه در خاکهای تقریباً شور در زمینهای متروکه و مرطوب می روید گیاه در طی دوران رویش خود به مقادیر زیادی ازت و آب نیاز دارد و آبیاری مناسب سبب افزایش عملکرد گل می شود با توجه به رویش گیاه در سایه تابش آفتاب نقش عمده ای در افزایش محصول میوه دارد.
تکثیر گیاه توسط بذر و همچین از طریق رویشی صورت می گیرد.
تکثیر توسط بذر : بذر آقطی سیاه را بین ماههای مرداد – شهریور جمع آوری می کنند. سپس آنها را در فصل پائیز همان سال یا اوایل بهار سال بعد در خزانه هوای آزاد کشت می کنند با آبیاری منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه بذور سبز شده و گیاه بسرعت رشد می کند. یکسال بعد در فصل بهار یا پائیز نهالها را به زمین مورد نظر منتقل می کنند.
تکثیر رویشی : تکثیر رویشی از طریق قلمه های ساقه انجام می گیرد گیاهان در ماههای خرداد – تیر از ساقه های سبز و جوانی برخوردار می باشند. این ساقه ها در شهریور ضخیم و کم و بیش چوبی می شوند. بین ماههای تیر – شهریور قلمه های مناسبی به طول 20 سانتی متر جدا می کنند. این قلمه ها را در خزانه هوای آزاد که سطح بستر آن از خاک مرطوب و نرمی پوشیده شده است کشت می کنند. چون قلمه ها در سایه سریعتر ریشه دارا می شوند خزانه ها باید در سایه قرار داشته باشند یا توسط پوششهایی از تابش مستقیم آفتاب به آنها جلوگیری شوند پس از ریشه دار شدن قلمه ها می توان نهالها را به زمین دایمی منتقل نمود. فاصله ردیفهای کاشت بین 250 تا 300 سانتی متر مناسب است فاصله دو نهال روی ردیف کاشت باید 100 تا 150 سانتی متر باشد.
هنگامی که گلهای قسمتهای کناری گل آذین باز شده باشند و گلهای قسمتهای میانی آن به صورت غنچه (یا در حال باز شدن) باشند باید گلها را برداشت نمود جمع آوری گلها فقط در ساعات خشک روز امکان پذیر می باشد. از این رو گلها را باید پس از خشک شدن شبنم یا مدتی پس از بارندگی برداشت کرد. چنانچه گلها به صورت مرطوب برداشت شوند بعد از خشک شدن قهوه ای رنگ شده و از کیفیت آنها کاسته می شود. گلها را توسط قیچی باغبانی و از ناحیه دمگل جدا می کنند و پس از جدا کردن به صورت وارونه با فاصله های مناسب و بدون وارد آوردن هیچگونه فشار در سبد قرار می دهند خشک کردن گلها باید به وسیله خشک کنهای الکتریکی در دمای 30 تا 35 درجه سانتی گراد انجام شود. (گلها جهت خشک کردن باید به صورت لایه نازک در خشک کن قرار گیرند).عمل خشک کردن در سایه نیز انجام پذیر است.
پس از خشک کردن گلها با دقت، رنگ آنها زرد روشن خواهد شد. جمع آوری میوه های رسیده همانند گلها به همراه ساقه انجام می گیرد با استفاده از خشک کن های الکتریکی میوه ها را خشک می کنند. پس از خشک شد میوه ها ، ساقه ها را از آنها جدا کرده و سپس بسته بندی می کنند.
نسبت گل تازه به خشک 8 تا 9 به 1 و نسبت میوه تازه به خشک 4 تا 5 به 1 می باشد. میوه های خشک شده سیاه رنگ و سبک هستند و مزه آنها ملس می باشد.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
.jpg)
.gif)