بعد از زمین، چهارمین سیاره منظومه شمسی، سیاره مریخ قرار دارد. مریخ را به راحتی می‌توان در آسمان با چشم دید. رنگ قرمز این سیاره آن را از ستاره‌ها متمایز می‌کند. به کمک تلسکوپ، عوارض سطحی بسیاری بر سطح این سیاره دیده می‌شود. رنگ قرمز سیاره مربوط به صحراهای آن است که در حدود 60 درصد سطح مریخ را پوشانده‌اند. در قطبین مریخ کلاهکهای سفیدی دیده می‌شود. کلاهکهای سفید در زمستان مریخ بر هر کدام از قطبها پدیدار می‌شوند و در تابستان با نزدیک شدن آن قطب به خورشید ناپدید می‌شوند. در سال 1344 سفینه مارینر 4 از فاصله 10000 کلیومتری مریخ گذشت و اطلاعات با ارزشی را به زمین مخابره کرد. این اطلاعات نشان دادند که جو مریخ بسیار رقیق است. در سطح مریخ دهانه‌هایی شبیه سطح ماه وجود دارد. در سال 1350 سفینه مارینر 9 در مدار مریخ قرار گرفت. مارینر 9 تصاویر بسیار زیادی از دهانه‌ها، کوههای آتشفشان و دره‌های مریخ به زمین فرستاد. از جمله کوههای مریخ، آتشفشان بزرگ المپیوس است که 25 کیلومتر ارتفاع دارد و بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است. در سال 1355 دو سفینه دیگر به نامهای وایکینگ 1 و2 به سمت غرب مریخ پرتاب شدند. این دو سفینه بر سطح مریخ فرود آمدند. اطلاعاتی که این دو سفینه به زمین فرستاند نشان می‌دهد که دمای در سطح این سیاره از 31- درجه سانتیگراد فراتر نمی‌رود. جو مریخ هم مانند زهره عمدتاً از گاز کربنیک ساخته شده است. کمی هم بخار آب، اکسی‍ژن و نیتروژن در آن وجود دارد. فشار جو مریخ 005 /0 اتمسفراست یعنی جو مریخ 200 مرتبه رقیقتر از جو زمین است. کلاهکهای قطبی مریخ مخلوطی از آب و یخ دی‌اکسید کربن‌اند. مطالعات فضایی هنوز اثری از حیات در این سیاره نیافته‌اند. مریخ دو قمر دارد: فوبوس و دیموس. قمرهای مریخ بسیار کوچک‌اند. قطر فوبوس کمتر از 30 کیلومتر و دیموس کمتر از 20 کلیومتر است. شکل قمرهای مریخ کروی نیست. اختر شناسان تصور می‌کنند اقمار مریخ سیارکهایی بوده‌اند که به دام گرانش این سیاره افتاده‌اند و به دور آن می‌چرخند. مدت زمان یک دور دوران فوبوس به دور خودش 5/7 ساعت و دیموس 5/4 ساعت است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!