التهاب گوش خارجى ممکن است در اثر عفونت باکتريائى يا قارچى ايجاد شود. ورود آب به گوش (بيمارى گوش شناگر)، مواد محرکى مثل اسپرى مو و رنگ مو، و البته آسيب در اثر فرو کردن اجسامى که نبايد داخل گوش‌ها شوند از عوامل مستعدکننده هستند.
اين عارضه معمولاً با خارش و قرمزى گوش خارجى شروع مى‌شود. در صورت پيشرفت، التهاب حاد گوش خارجى بروز مى‌کند. اين عفونت شديد است و با درد، قرمزي، تورم و با خروج مايع شيرى رنگ و گاهى بدبو مشخص مى‌شود.
با ايجاد درد در اثر کشيدن نرمه ی گوش مى‌توان التهاب گوش خارجى را از التهاب گوش ميانى تشخيص داد.
درمان عفونت را در مراحل اوليه اغلب مى‌توان با استفاده از قطرهی اسيد استيک (محلول سرکه) به‌مدت يک هفته درمان کرد. اين اقدام از رشد باکترى جلوگيرى مى‌کند. وقتى تورم و چرک ايجاد شد پزشک احتمالاً آنتى‌بيوتيک موضعى و کورتيزون تجويز مى‌کند.
جوش‌هاى عفونى (کورک) گوش خارجى به‌طور مؤثرى با پاک کردن ملايم ضايعه دو بار در روز با استفاده از اسفنج الکلى درمان مى‌شود. گرماى خشک در تسکين درد و تسريع بهبودى مفيد است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1819
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!