لازمه زندگى کردن در جهان دارا بودن اطلاعاتى از پيرامون خود است هرچه اين اطلاعات صحيح‌تر باشد به کار گيرنده آن نتايجى سودمند به دست مى‌آورد که اين سودمندى در بهتر زندگى کردن او را يارى مى‌کند تمام اين اطلاعات از راهى به نام آموزش انتقال پيدا مى‌کنند. آموزش به دو صورت مستقيم و غيرمستقيم صورت مى‌گيرد که ما امروزه آن را در جوانب مختلف زندگى خود مى‌بينيم. آموزش به زبان ساده‌تر آموختن يکسرى اطلاعات است که يک انسان دارد و برحسب نياز آن را به انسان نيازمند اطلاعات مى‌دهد.
موفقيت يک آموزش به يکسرى شاخص‌هاى اصلى ارتباط نزديک دارد؛ الف - راه درست برقرار کردن خط ارتباط ب - درستى و وسعت منبع اطلاعات ج - قدرت کشش و دريافت طرف مقابل
آموزش مى‌تواند داراى جوانب زيادى باشد. از هر نوع اطلاعاتى که به طرف مقابل داده مى‌شود آموزش صورت مى‌گيرد .چه اطلاعات مفيد باشد يا مضر. تربيت اما فقط در صورت مفيد بودن اطلاعات و به کارگيرى مناسب آن از طرف گيرنده صورت مى‌پذيرد.
تربيت يک کودک از درست راه رفتن او، نحوه برخوردش با ديگران، نوع انديشه‌اى که دارد و در آينده خواهد داشت و روشى را که براى زندگى انتخاب مى‌کند در بر مى‌گيرد. قويترين عامل در تربيت کودک آموزش غيرمستقيم است. آموزش غيرمستقيم از لحظه تولد صورت مى‌گيرد. نوع رفتار و کردار والدين، مربيان و افراد مورد علاقه کودک خود از اين نوع است. آموزش هر انسان از طريق حواس هاى مرتبط سازنده او باجهان خارج صورت مى‌گيرد .بيشترين خط مرتبط سازنده او با دنياى خارج، ديدن (آموزش بصري) و شنيدن (آموزش شنيدني) است. انسان از بدو تولد مى‌بويد، مى‌شنود، مى‌بيند، لمس مى‌کند، مى‌چشد، ضبط مى‌کند و جلوتر آمد تجزيه و تحليل مى‌کند.
يکى از موفق‌ترين راه‌هاى آموزش غيرمستقيم، هنر است که به علت زيبايى و انتزاعى بودنش مى‌تواند هر آموزش را در لفافه‌اى حريرى در اوج اثرگذارى بر ذهن مخاطب بنشاند. نمايش به خاطر دارا بودن تحرک، فضاى خاص و ديگر ويژگى‌ها، مورد توجه کودک است. نمايش مانند ديگر هنرها مى‌تواند براى کودک پديد آورنده حس انديشه، جستجوگري، مطالعه، رفتار مناسب، اخلاق نيکو، ديدن درست پيرامون خود، حس نوع دوستى و در نهايت کمک به او در ايجاد ارتباط صحيح با دنياى اطراف و درک متقابل از همديگر باشد. البته نمايش را نبايد در چند پند خشک و شعارى خلاصه کرد. بايد به آن گستردگی بخشيد و جوانب مختلف زندگى را در آن جريان داد و به کودک شناساند. حتى ارایه آموزش‌هاى علمى هم در يک نمايش نبايد به صورت مستقيم باشد. اگر مطالب علمى و اخلاقى مورد نظر آموزش دهنده را در لا به لاى داستان نمايش در حرکات، ديالوگ و يا پاداش و کيفر نشان دهيم براى او قابل قبول‌تر است، کودک نبايد احساس کند که بر سر کلاس درس ديگرى آمده است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 252
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!