هنگامی که محققان شهاب سنگها را امتحان می کنند، اغلب الماسهای بسیار ریزی در حدود 25000 بار کوچکتر از ذرات شن می یابند . در حقیقت این نانوالماسها %3 کربن یافت شده در شهاب سنگها هستند . ستاره شناسان تصور می کنند در واقع الماسها به طور معمول باید در جهان وجود داشته باشند و آنها به دنبال راهی برای یافتن آنها هستند . اولین نشانه از الماسهای فضایی در سال 1980 به دست آمد . هنگامی که دانشمندان بر روی شهاب سنگهایی کشف شده مطالعه می کردند که الماسهایی در اندازه ی نانومتر داشتند . این علامتی از محیط میان ستاره ای بود که شهابها در آنجا شکل می گیرند. جایی که می تواند 10000 تریلیون ذره در یک گرم از گاز و غبار باشد .
اینجا روی زمین ، الماس ها در فشار و گرمای شدید در لایه های داخلی زمین پس از مدت طولانی شکل می گیرند . بنابراین چطور آنها در فضا شکل گرفته اند ؟ برخلاف گرما و فشاری که ما روی زمین داریم ، محیط آنها کاملا متفاوت و شامل ابرهای مولکولی پراکنده ی سرد است . ستاره شناسان از روش شکل گیری مطمئن نیستند اما اکنون که آنها بوسیله ی اسپیتزر روشی برای تشخیص دارند ، بر روی ابرهای گازی مطالعه می کنند تا شرایط معمول را برای تشکیل الماسها دریابند .
منبع خبر : ناسا
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!