هنگامی که ما پیازی را خر می کنیم، ترکیبات محتوی سولفور موجود در آن آزاد می شوند و با بخار آب هوا ترکیب می شوند. بخار حاصله از اطراف پیاز بر می خیزد و به سوی چشم ما می آید و در نتیجه انتهای سلولهای عصبی موجود در چشم، بینی و دهان ما را تحریک می کند. میزان حساسیت نسبت به این ترکیبات در افراد مختلف، متفاوت است، بنابراین برخی از افراد می توانند ساعتهای متمادی را به خرد کردن پیاز بپردازند و حتی یک قطره اشک هم نریزند در حالی که برخی دیگر ممکن است با اولین برش اشکشان سرازیر شود.
این نکته نیز مورد اهمیت است که پیازهای شیرین محتوی ترکیبات سولفوریک کمتری می باشند، بنابراین میزان تحریک کردنشان نیز کمتر است. برای اینکه هنگام رد کردن پیاز اشک بریزید، توصیه می کنیم پوست کندن و خرد کردن پیاز را از سر برآمده آن (سمت مخالف ریشه) شروع کنید. از آنجایی که مواد محرک موجود در پیاز در قسمت ریشه تمرکز یافته اند. این قسمت را در آخر خرد و یا رنده کنید تا مدت زمان کوتاهتری در معرض بخارهای برخاسته از آن قرار گیرید.
همچنین بهتر است از کارد تیزتری استفاده کنید تا از تخریب سلولهای مجاور محل برش و بیشتر آزاد شدن بخار سولفور، جلوگیری شود.
راههای دیگری نیز برای جلوگیری از این حالت وجود دارد، برای مثال می توان پیاز را در یخچال نگهداری کرد و یا قبل از خرد کردن آن را زیر آب سرد گرفت. چون سرما سرعت واکنشهای شیمیایی را که پس از بریدن پیاز به وقوع می پیوندند، کم می کند و بنابراین میزان محرکهای آزاد شده در هوا کاهش می یابد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ارسال ها: 327
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!